Weg met meisje op kermispaard

WEG MET MEISJE OP KERMISPAARD 
Geschreven door Bert Plomp

Juist nu Omtzigt het land in opperste staat van verwarring en stuurloos heeft achtergelaten, dient zich een nieuw groot probleem aan. De ellende is zo langzamerhand niet meer te overzien. Vandaag las ik namelijk in de krant dat dierenrechtenclub ‘People for the Ethical Treatment of Animals’, één van de grootste dierenrechtenorganisaties ter wereld, paarden uit draaimolens wil verbannen.
Het is niet zo dat PETA niet langer duldt dat paarden, net als kinderen, het ook leuk vinden om zo nu en dan rondjes te draaien in zo’n molen. Als paarden dat zo leuk vinden moeten ze maar als molenpaard aan de slag gaan.
Het gaat PETA om iets heel anders. PETA heeft weerzin tegen het idee dat kinderen, zittend op een draaimolenpaardje tijdens een kermis, de gedachte kunnen opvatten dat dieren er alleen maar zijn om de mens te amuseren, terwijl dieren net als de mens angst, pijn, vreugde en liefde kunnen ervaren.
Ik deel die weerzin wel. Het is mij bijvoorbeeld ook een doorn in het oog hoe kinderen plezier beleven aan het tomeloos raggen op de rug van een hobbelpaard. Ik zie daar ook grensoverschrijdend gedrag in. Voor nu laat ik even in het midden op welke vorm ik doel. Het is allemaal al ingewikkeld genoeg. Maar ik zal niet nalaten mevrouw Hamer aanstonds van mijn ongenoegen op de hoogte te stellen.

Het gaat hier natuurlijk weer om zo’n uit Amerika overgewaaide gril die hier in de lage landen bloedserieus wordt genomen. Het zou me niet verbazen indien onze mevrouw Ouwehand, niet die van het dierenpark in Rhenen, daarover binnenkort Kamervragen gaat stellen.
Ouwehands partij voor de dieren was er ooit om uitsluitend voor het wel en wee van de dieren op te komen. Het was geen partij die politiek gezien als links of rechts te categoriseren viel. Dat was ook een juiste insteek want, afgezien van dierenhaters, iedereen houdt op zijn manier wel van dieren. Dat mevrouw Ouwehand, tegen de zin van de oprichters van de partij, op haar eigen houtje besloot het roer drastisch om te gooien en de partijagenda zodanig te verbreden dat ze over ieder politiek onderwerp haar mening kan ventileren is bepaald niet in het belang van de dieren.
Ongeacht het onderwerp dat in de Tweede Kamer de revue passeert, komt ze tegenwoordig keer op keer naar de microfoon sluipen om haar linkse mening te verkondigen. Of het nu om stikstof, boeren, vliegen, eten, drinken, economie, slavernij, demonstraties, Israël, Gaza en vul zelf maar in gaat, ze weet het altijd wel te koppelen aan dieren en de indruk te wekken dat dieren links beter uit zijn dan rechts.
Waar de dierenpartij voorheen kon rekenen op kiezers van links tot rechts zal menig sympathisant van die partij thans afhaken. Van partijen die over de actuele onderwerpen eenzelfde linkse mening uiten hebben we er immers al genoeg.
Liefde en respect voor dieren hebben natuurlijk niets uit te staan met politieke voorkeur. Hitler, het boegbeeld van de toenmalige Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij, hield ook zielsveel van zijn herdershond, meer dan van mensen is wel gebleken. Er wordt bovendien beweerd dat hij een vegetariër was.

Het is natuurlijk niet heel voor de hand liggend dat kinderen het verschil niet zien tussen een kleine, houten kermisattractie en een groot, warmbloedig hoefdier. Ze zien later als ze groot zijn ook wel in dat het beertje dat ze nu nog onder hun arm mee naar bed nemen, niet plaats kan maken voor een echte beer. PETA hoeft echt niet te vrezen dat zij als volwassenen met een levende beer in bed zullen duiken en hem helemaal af zullen sabbelen.
Eigenlijk zou het mij toch wel verbazen indien Ouwehand dit pijnlijke onderwerp aan de orde gaat stellen. Ze zou namelijk heel wat enthousiaste paardrijders tegen zich in het harnas kunnen jagen. Paardrijders, die met veel toewijding hun edel dier verzorgen, zien de volgende bui al hangen.
En wat te denken van de aanbevelingen die PETA doet ter vervanging van deze hippische kermisattractie. De milieuvriendelijke, houten paardjes zouden vervangen moeten worden door autootjes, vliegtuigjes, bulldozers, ruimteschepen of regenbogen, vallende sterren en bezems. Nou afgezien van de regenbogen, de vallende sterren en de bezems klinkt het allemaal niet zo milieuvriendelijk en niet erg passend in Ouwehands kraampje.
Stel je namelijk eens voor dat ieder kind, na het consumeren van zo’n nieuwe kermisattractie, plots hevig verlangt naar het bezit van een eigen auto, een eigen vliegtuig of nog erger: een eigen bulldozer.
Ouwehand zou daarentegen wel het legioen van beeldenstormers op haar hand kunnen krijgen door dit Amerikaanse gedachtengoed verder uit te dragen.
Die vernielzuchtige cultuurbarbaren voelen zich dan gelegitimeerd om de laatste overgebleven ‘helden’ van hun sokkel, van hun paard te stoten.
De stad Utrecht zal dan worden verlost van het standbeeld van Willibrord op het Janskerkhof, van het standbeeld van Sint Maarten, nota bene de patroonheilige van de Domstad, bij de Sint-Martinuskerk en niet in de laatste plaats van het standbeeld van het Meisje op kermispaard bij de Stadhuisbrug.

EINDE