Let’s Twisk again

LET’S TWISK AGAIN
Geschreven door Bert Plomp

Jongstleden 20, 21 en 22 mei heb ik deelgenomen aan het “Ot & Sien festival” in Twisk. Een zeer gevarieerd festival georganiseerd door een vriend van mij uit Opperdoes: Paul Metselaar.
Tot voor een paar jaar heb ik nooit geweten dat Opperdoes een plaatsje in Noord-Holland was. Wel heb ik altijd een heel prettig gevoel gehad bij een Opperdoes als zijnde een klein aardappeltje dat aan het begin van de zomer als lekkernij op tafel gepresenteerd werd. Voor mij smaakten ze het lekkerst indien de opperdoesjes eerst licht gekookt waren en daarna in de roomboter waren afgebakken. Ronduit heerlijk. Daar hoefde eigenlijk verder niets meer bij.
Via onze jaarlijkse wintersportvakantie in Zell am See, hebben we lang geleden Paul en zijn vrouw Annemarie voor het eerst ontmoet. In de loop der jaren hebben we op die manier vele andere vrienden ook ontmoet en aldus is een grote internationale vriendengroep ontstaan, welke groep ieder jaar in dezelfde periode in januari weer daar is.
We hebben in Zell met z’n allen inmiddels veel leuke dingen meegemaakt, genoeg voor een apart verhaal dat ik ooit zal schrijven. Met betrekking tot Paul is nu wel grappig een ding te vermelden. Paul, die overigens een geroutineerde skiër is, heeft een paar vakanties zich, wat skiën betreft, laten instrueren door een andere goede Engelse vriend Gilly genoemd, maar John Gilmartin geheten. John is klein van formaat maar dapper van geest, heeft mooi krullend rood lang haar, dat altijd heerlijk naar goede shampoo ruikt, en is volstrekt koudebestendig. Wanneer iedereen zijn hoofd en body met extra kleding bedekt en nog steeds klaagt over de kou, presteert hij het om blootshoofds en halfopen ski-jack zijn tocht over de skipistes voort te zetten. Waar eenieder tussen het skiën door behoefte heeft aan een hete drank als Jägertee, werkt hij grote glazen ijskoud bier naar binnen.
Gilly is een van de beste skiërs van onze groep. Vandaar dat Paul graag met hem gaat skiën en blindelings de aanwijzingen van hem overneemt.
Paul was voorheen nogal zuinig met het gebruik van zijn skistokken. Gilly nam dat direct waar. Skistokken zijn van belang bij het aanzetten en afronden van een “schwung”. Toen Gilly, geduldig achter Paul aan skiënd, dat waarnam, riep hij bij iedere schwung: “pole, pole, pole, ….”.
Paul dacht echter dat Gilly, bij ieder bochtje dat hij inzette, steeds zijn naam Paul, Paul riep en hij werd daar wat verlegen van.
Terug naar het festival. Paul had het hele festival tot in de puntjes georganiseerd. Op de vrijdagavond begon het festival met een zeer gevarieerd concert met uitstekende zangers en zangeressen, begeleid door een eersteklas band.
De zaterdagavond werd gevuld met een soort musical “Trees spreekt Canadees” met onder anderen Karin Bloemen, Jim Bakkum en een klein rolletje voor Rik Felderhof. Het stuk speelt zich voornamelijk af in de tweede wereldoorlog in Twisk. Paul die dit geheel had gearrangeerd, had, om het zo realistisch mogelijk te laten overkomen, een stoomlocomotief met wagons, vliegtuigen en veel origineel militair materieel en “Duitse soldaten” ingezet. Zelfs de toenmalige koningin Wilhelmina, gaf nog acte de présence, arriverend in ouderwetse limousine.
Overdag, op zaterdag en zondag, was er de “Meifair”, waaraan opsteller dezes de aandacht op zijn boek “When I was young” probeerde te vestigen.
Op deze markt waren tientallen kraampjes ondergebracht, waar de bezoeker allerlei producten kon aanschaffen. Van eten en drinken tot kunst.
Paul had voor mij een tentje laten plaatsen, waarin een tafeltje en twee stoeltjes waren geplaatst en verder niets. Paul heeft heel goed aangevoeld dat, zoals in mijn geval, indien een “schrijver” zijn boek aan de man wil brengen, alle aandacht van het kritische rondlopende publiek op de schrijver en zijn boek gericht moet zijn en dat de aandacht niet afgeleid wordt door onnodige opsmuk.
Tijdens de markt ondervond ik concurrentie van geringe betekenis door de aanwezigheid van Rik Velderhof, die eveneens van zijn voorraad boeken trachtte af te komen. Bij elkaar heb ik over twee dagen 25 boeken verkocht, niet om over naar huis te schrijven dus. Dat heb ik dan maar ook achterwegen gelaten, temeer omdat mijn lieve vrouw me vergezelde op dit avontuur.
Natuurlijk heb ik de concurrentie scherp in de gaten gehouden beide dagen. Ik had vanuit mijn tent direct zicht op die van Rik, die vergezeld werd door zijn zuster. Kennelijk was hun strategie dat zuster de boeken overhandigde aan Rik, welke Rik dan vervolgens signeerde en dat zuslief uiteindelijk afrekende.
Omdat het mij pijn deed dat de concurrentie zo weinig verkocht, voelde ik mij niet te groot om Rik een exemplaar van mijn boek aan te bieden in ruil voor een exemplaar van zijn hand.
Als ingetogen “schrijver” ben ik natuurlijk in het geheel niet gewend aan “mijn waar aan de man c.q. vrouw te brengen”. Zittend daar in mijn tent, en proberend klanten naar binnen te lokken, kwam regelmatig de gedachte in mij op dat ik min of meer aan het hoereren was.
Al doende heb ik veel meer begrip gekregen voor wat een beklagenswaardig werk dat is en dan heb ik het alleen nog maar over het lokken van klanten.
Vernederend is het ook indien men hooghartig de blik van je kraampje afwendt alsof je iets smerigs onder de aandacht probeert te brengen.
Gelukkig kreeg ik op de zondag mentaal support van een aantal goede vrienden uit de buurt van Apeldoorn en Utrecht.
Nu ging ik met enige tegenzin naar Twisk, moet ik eerlijkheidshalve zeggen. Niet zozeer om Twisk maar meer omdat ik de laatste tijd nogal scherpe verhaaltjes op facebook heb gepost.
Ik realiseerde me dat er onder het rondlopend volk best wel eens personages schuil konden gaan, die hun kans schoon zagen met mij af te rekenen. Zo heb ik in het recente verleden lieden van IS geschoffeerd, Sylvana en Sylvie onheus bejegend, Het Grote Bos en de Nederlands-Hervormde Kerk in een kwaad daglicht gesteld en vooral vertegenwoordigsters van groeperingen als B.O.M. (Bewust Ongehuwde Moeders), V.I.D.O. (Vrouwen In De Overgang), V.Z.B. (Vrouwen Zonder Baarmoeder) en last but not least V.M.B. (Vrouwen Met Baarmoeder) tegen mij in het harnas gejaagd. Alle reden om alert te zijn in Twisk.
Wie schetst mijn verbazing dat onze zorgzame Paul ook daarmede rekening had gehouden. Gedurende beide dagen van de fair, stond een karate-club pal voor mijn tent de gehele dag een demonstratie te geven van zijn trapkunsten. Zodoende kon ik na de fair weer gezond en wel huiswaarts keren.