Het wassende water

HET WASSENDE WATER
Geschreven door Bert Plomp

Al weken zie ik de thermometer op ons terrasje in Ierland aan Dingle-Bay een waarde van 30 tot 40 graden Celsius aangeven. Verrukkelijk weer, denk ik dan. Maar niet voor onze “klimaatfobielijders”.
In de negentiger jaren van de vorige eeuw hadden we hier in Ierland regelmatig mooie zomers zoals nu. Daar kwam helaas nadien de klad in. De afgelopen tien jaren was het in de periode juli-augustus bepaald geen BBQ-weer op ons eiland, het was meer “gezellig binnen gourmetten-weer” omdat regen en wind in de zomer het huis geselden. Vaak was het in die tijd ook zo dat het in landen als Spanje en Portugal extreem heet was en hier dus uitgesproken “Kilo Utrecht Tango-weer”. Sinds we dit jaar te kampen hadden met “The beast from the east”, met hevige sneeuwval tot half maart, is de wind eigenlijk voortdurend uit noordoostelijk hoek blijven waaien en hebben we hier al 3 maanden bijna onafgebroken zomers weer, terwijl grote delen van Frankrijk en Spanje te kampen hadden met “Iers weer”. Met andere woorden “The beast from the east” maakte plaats voor “The feast from the northeast”. Niet alleen het weer vanuit het noordoosten maakt me happy, ook het geweldig georganiseerde WK in Rusland draagt daartoe bij. Mannen als Putin en Trump zijn bepaald niet mijn meest favoriete leiders op aarde, op hun bewind valt veel aan te merken. Maar het zijn niet van die ellendige watjes, die er niet minder ellendige ideeën op nahouden, maar deze met veel stroperigheid camoufleren. Ik heb liever van doen met zo’n botte vent als Trump dan met die gladde zakkenvullers van de Clinton-brigade.
Nu zijn we al decennialang opgezadeld met “het probleem” van de opwarming van de aarde. Veel lieden die met het onder de aandacht brengen van dit onderwerp een boterham verdienen, trachten ons voortdurend nerveus te maken met de gedachte dat het wel eens verkeerd kan aflopen met onze planeet, indien we bijvoorbeeld niet direct stoppen met de uitstoot van CO2. Hun insteek is dat onze levensstijl de oorzaak is van alle ellende.
Nog afgezien van de vraag: “Wat is er nou mis met zo’n opgewarmde planeet waarop een mens, althans onaangepast, niet meer kan overleven?”, heeft moedertje aarde in het verre verleden keer op keer klimaatveranderingen over zich heen gehad. De aarde heeft ijstijden, gevolgd door opwarmingen, te verduren gekregen. Het waren klimaatveranderingen in een periode dat de mens überhaupt nog niet bestond of waarin de mens nog niet zoveel consumeerde en autoreed. Desalniettemin hebben onze politieke doemdenkers thans voor zeker aangenomen dat de mens de “boosdoener” is: dankzij de mens maken we hier in Ierland wellicht toch weer eens een mooie zomer mee.
De gemiddelde temperatuur op aarde stijgt, de ijskappen smelten is de onheilstijding. Daar moeten we als mensen wat aan gaan doen, is het politieke motto.
Wat een kul. Indien de temperatuur op aarde daalde, zouden we dan ook als boosdoeners door diezelfde goed betaalde onheilsprofeten gedwongen worden meer vlees te eten, meer auto te rijden en meer kolen te stoken?
Wij mensen zijn verantwoordelijk voor de gigantische vervuiling op aarde, voor de plastic soup in de wereldzeeën en voor de uitroeiing van dieren. Daar moeten we eindelijk grootschalig wat aan doen en laten we wat aan de gigantische overbevolking doen door bijvoorbeeld niet langer dieren voor onze consumptie te slachten maar wellicht elkaar op te vreten. Nota bene: Uit betrouwbare bronnen heb ik vernomen dat  mensenvlees heel lekker smaakt.
Ziek word ik van zo’n groene klootviool, die zich na een Kamerdebat in een dikke BWM met chauffeur thuis laat afzetten. Die zich vervolgens in een soort “Pipo-bolletjes-pak” naast zijn geliefde neervlijt op de canapé en met haar zijn doen en laten van de dag nog eens terugkijkt op een “giga-flatscreen-tv”, terwijl onze ijverige minister-president door weer en wind zich op de fiets naar een volgende vergadering spoedt. Ik wil hier eens benadrukken dat we geen enkele reden hebben om ontevreden te zijn met Rutte. Je zult maar zo’n land met al die tegenstellingen moeten leiden. Al die aan de zijlijn staande ontevreden zeurpieten. Er zijn zeker mensen in Nederland die niets hebben gemerkt van enige economische voorspoed, maar veruit de meeste jammeraars moeten zich diep schamen: ze hebben het geweldig goed. De basis voor de huidige welvaart is gelegd door Mark Rutte en Diederik Samsom, die de volle regeringsperiode elkaar niet hebben laten zakken. Is het niet treurig dat die gewiekste Lodewijk Asscher uiteindelijk Diederik van de PvdA-troon heeft gestoten.
Als ik terugdenk aan de tijd dat ik, met soms wat te veel alcohol op, na een heel lange dag vergaderen en “moeten meedrinken”, me huiswaarts begaf en er geen privéchauffeur op mij stond te wachtten, terwijl ik toch naar huis moest, dan word ik een beetje misselijk van zo’n in een pipopak gehulde groene theemuts.
Het lijkt wel volledig te worden uitgesloten dat de stijging van de temperatuur op aarde deels zo niet geheel te maken heeft met het feit dat we ons in een interglaciaal tijdperk bevinden: het zogeheten Holoceen, een periode van opwarming tussen twee ijstijden. Wellicht zijn er deskundigen, die onomstotelijk kunnen aantonen dat de huidige opwarming van de aarde niets met het interglaciale tijdperk en alles met het doen en laten van ons mensen te maken heeft.
De hoeveelheid water op onze planeet, of dat nu in ijs verpakt zit, door ons mensen vloeit, in de wolken is opgeslagen of door onze rivieren, zeeën en oceanen stroomt, wijzigt niet. Waarom maken we er niet meer werk van, in plaats van overal zeer kostbare verhogingen van dijken en zeeweringen te realiseren, het wassende water beter over aarde te verdelen door het te verplaatsen. Verplaatsen naar gebieden als woestijnen, waar men zit te springen om water, naar droge gebieden waar we al decennialang vruchteloos mensen levend proberen te houden. Levend proberen te houden op een gloeiende plaat, overeind proberen te houden met ontwikkelingsgelden en het inzamelen van “zilverpapier”?
Met Willem-Alexander voorop, zijn we experts in watermanagement. Leid het overtollige water daarheen waar geen of weinig water is via het graven van kanalen en het aanleggen van meren. Het zoute water verdampt en valt weer neer als zoete regen in de regio. Het overgebleven zout kan als voorheen als ruilmiddel dienen.
Vroeger, toen we kampeerden op camping “Het Grote Bos”, waren mijn lieve broertje Charles (may he rest in peace) en ik vaak hele dagen bezig overtollig regenwater te verplaatsen van de directe omgeving van het grondzeil van onze tenten naar de wijdere bosomgeving. Wat was het leuk, terwijl het regende dat het goot, om buiten kanaaltjes te graven en al dat regenwater naar elders te geleiden. Laten we ons concentreren op het tegengaan van die verschrikkelijke vervuiling van de planeet, op het tegengaan van die afschuwelijke uitroeiing van dieren en op het tegengaan van die waanzinnige toename van de wereldbevolking. Laten we ons vooral niet nerveus maken door die “groene zakkenvullers”. Nerveus maken over het feit dat de waterspiegel stijgt: “Na ons de zondvloed”, zou je ook kunnen denken. We kunnen ons bovendien regeneratieslang voorbereiden op het veranderende klimaat.
De lieden die ons angst proberen aan te jagen, laten zich rondrijden in dure BMW’s c.q. rondvliegen in privéjets om hun dure onheilstijding te verkondigen.
Wij zullen het niet meer meemaken, maar een nieuwe ijstijd komt er aan. Oftewel de waterspiegel zal ook wel weer dalen. Tot het zover is, moeten we ons misschien wel landinwaarts terugtrekken of ons aanpassen: ons geleidelijk omvormen tot vissen of weer helemaal terugkeren naar apen, die makkelijk in bomen kunnen klimmen. Dat heet evolutie. We moeten niet zo benauwd zijn over wat er, wellicht autonoom, op ons afkomt. Laat die groene onruststokers maar in hun macrobiotische stront zakken.
Hoe het ook zij, we moeten er op onze prachtige planeet geen zootje van maken.