Goed voorbeeld doet goed volgen

GOED VOORBEELD DOET GOED VOLGEN
Geschreven door Bert Plomp

Als ik twijfel over hoe te handelen in een bepaalde situatie, vraag ik me altijd heel gewetensvol af: Doe ik het goed of fout in andermans ogen? Vaak kijk ik hoe anderen met hetzelfde probleem omspringen. Bij voorbaat kijk ik dan naar mensen die het land besturen. Naar mensen die een grote verantwoordelijkheid dragen. Mensen als burgemeesters en ministers.
Het biedt mij nog meer zekerheid bij het maken van de juiste keuze, indien ik weet hoe een lid van de koninklijke familie onder dezelfde omstandigheden heeft gehandeld. Absolute zekerheid ontleen ik evenwel aan het handelen van Zijne Majesteit. Want als staatshoofd is hij voor mij de persoon met de hoogste verantwoordelijkheid in het land. Hij is niet voor niets koning bij de gratie Gods.

Als ik bijvoorbeeld te kampen heb met een lastige belastingvraag, denk ik ook altijd aan het doen en laten van de koninklijke familie. Ik stel me dan voor hoe daar op zo’n vraag zou worden gereageerd.
Wanneer ik dat eenmaal scherp voor ogen heb en in die geest de vraag heb kunnen beantwoorden, krijg ik pas innerlijke rust.
Zo ook recent nog in september, toen ik twijfelde over wel of niet op vakantie gaan naar Griekenland. Ook toen dacht ik aan mijn vorstenhuis.
Maanden zat ik al te dubben of ik wel de deur kon uitgaan, nu het coronaspook overal rondwaarde en onheil stichtte.
De tweede helft van de zomer was het echt kut met peren met het weer hier in Ierland. Ik brandde dus van verlangen om opnieuw naar het warme Kreta af te reizen. Maar ik twijfelde en twijfelde, ondanks het feit dat de Ierse regering Griekenland al tot een groene regio, oftewel een veilige bestemming, had uitgeroepen.
Toen kwam in augustus het bevrijdende bericht dat Zijne Majesteit en zijn gezin vertrokken waren naar hun vakantieoptrekje in de Peloponnesos. Niets kon mij thans nog weerhouden om naar mijn geliefde Kreta te vliegen. Zelfs mijn koning had nu zijn zegen gegeven.

Twee weken lang genoot ik van heerlijk, warm zomerweer. Iedere dag meer dan 30 graden, onder een strakblauwe hemel.
Wel moest ik al die tijd, in verband met “social distancing”, de verleiding weerstaan Griekse schoonheden te beroeren. Met Griekse mannen had ik van nature geen moeite. Trouwens, als je die aanraakt, dan moet je gelijk de Sirtaki met ze dansen en een hele fles Raki opzuipen.
Terug thuis, stelde ik vast dat mijn opoffering helemaal voor niets was geweest. In de media verschenen namelijk foto’s van een opgetogen koninklijk paar. De majesteiten stonden daarop dij aan dij afgebeeld met een Griekse kok. Kennelijk had de laatste het paar verblijd met een overheerlijke, copieuze maaltijd. Deze hoerastemming moest natuurlijk even op de gevoelige plaat worden vastgelegd.
’s Konings tevreden buikje op de foto, onderstreepte nog eens extra zijn waardering voor de spijsbereider.

De laatste tijd ben ik toch wel enigszins aan het wankelen gebracht in mijn opvatting over het koninklijk huis. Of het nu wel zo verstandig is de koning als voorbeeld te nemen voor mijn handelen.
De wijze waarop men tegenwoordig in koninklijke kringen te werk gaat, zet me toch wel aan het denken. Eerlijk gezegd al veel langer. Sinds Bernhard senior, om exact te zijn.
Dat gerommel met die jachtdomeinen en die soestdijkse kunstnalatenschap, het komt allemaal niet zo fris over.
Nu is het al jaren zo, dat het in bijna alle Europese vorstenhuizen niet voorbeeldig toegaat. Bastaardkinderen, seksschandalen, fraude en wat dies meer zij, het is schering en inslag.

Terwijl heel het land gefrustreerd thuis zit en op zijn tenen loopt vanwege de coronacrisis, zijnde de zwaarste noodsituatie sinds de tweede wereldoorlog, behaagt het Zijne Majesteit het vaderland te verlaten om vakantie te vieren in Griekenland. Opnieuw is “de vogel gevlogen” met het regeringstoestel naar zijn pied-à-terre in de Peloponnesos. Vooraanstaande ministers wisten helemaal nergens van.
Het opzienbarende nieuws over de koninklijke vlucht is echter nog niet volledig geland of op teletekst verschijnt reeds het bericht dat het koninklijke gezelschap alweer op weg terug naar huis is.
“Zou Zijne Majesteit de laatste keer vergeten zijn het gaspitje dicht te draaien? Is hij even op en neer gewipt om dat te controleren?”, vraagt de argeloze burger zich wellicht af.
Voor mij is het al lang duidelijk. Koninklijke lieden, die zich zo gedragen, demonstreren keer op keer dat zij maling hebben aan hoe “Jan met de pet” over hen denkt. Zij voelen zich zo verheven, dat zij menen dat zij zich alles kunnen permitteren.
Met pijn in mijn hart heb ik besloten in het vervolg geen voorbeeld meer te nemen aan de koninklijke familie.

EINDE