Gijpje

GIJPJE
Geschreven door Bert Plomp

Het is vrijdagavond en er is weer niks op tv. Toch heb ik geen zin om iets anders te gaan doen dan tv-kijken. Ik wil gewoon na een dag intensieve arbeid, lui achterover hangen in mijn fauteuil en me laten vermaken. Vanavond geen dokter Deen (komt zometeen) dus dan maar weer naar “voetbal inside” kijken en een beetje lachen om wat Johan Derksen aan kritische uitlatingen over het tv-volkje uitstort. Vaak kan ik me best amuseren om zijn meningen en om het feit dat hij niet te benauwd is om de knuppel in het hoenderhok te gooien. Slechts een paar keer vond ik hem zwakjes overkomen en dat was toen hij zijn keutel introk aangaande zijn “Sylvana Simons’ trots als een aapje” uitspraak, maar in het bijzonder om zijn uiting van misnoegen over een van mijn favoriete bands “Pink Floyd”. Hoewel zijn vrouw schijnbaar helemaal weg is van die band, vindt hij die muziek helemaal niks.
Naast Wilfred Genee, die volgens mij nog nooit serieus tegen een bal heeft getrapt, zien we in dit voetbalprogramma regelmatig vier mannen optreden die wel hebben gevoetbald. Het zijn Johan Derksen, Renee van der Gijp, Jan Boskamp en Hans Kraay jr. Uitgezonderd Van der Gijp, pretenderen de andere gewezen voetballers geenszins van topniveau te zijn geweest. Renee wil het publiek echter op “subtiele” wijze steeds wijsmaken dat hijzelf een supervoetballer is geweest, weliswaar niet van het niveau Cruyff, Van Hanegem, Moulijn, Van Basten, Neeskens, Gullit, Sneijder, Bergkamp en Robben, maar wel van het niveau vlak daaronder.
Bij het analyseren van allerlei spelers en voetbalwedstrijden, laat onze “topspeler” van weleer zich consequent tamelijk laatdunkend uit. In een soort verkleinende trap (na), heeft hij het voortdurend over dit of dat spelertje, over een backje of aanvallertje, over een voetbalclubje, over een Marokkaantje en ga zo maar door, hierbij de indruk wekkend dat hij met gezag daarover kan oordelen omdat hij in het verleden als voetballer belangrijk meer in zijn mars had. Gijpje heeft er ook een hekel aan indien een van de anderen de lachers op zijn hand heeft, dan eist hij gelijk de aandacht op met een eigen onderwerpje. Kortom een vervelend manneke.
Nu kijk ik mijn leven lang al voetbal en ik moet helaas constateren dat het Nederlands voetbal niet meer is wat het was. Dat heeft alles te maken met de “demancipatie” van de samenleving.
Uit het verleden kan ik me ene Cor van der Gijp wel herinneren als vooraanstaande speler van Feyenoord, van zijn jongere neef Renee staat me echter weinig tot niets bij. Er is dus geen enkele reden voor Gijpje om zich zo pedanterig op te stellen.
Ik moet altijd glimlachen als ik dat stelletje voor aanvang van voetbal inside, gewapend met klerenhangertjes met “nette” kleding, met de allure van gevierde popsterren de tv-studio zie betreden. Bij aanvang van het programma zie je dat, afgezien van Gijpje, iedereen in een net jasje is gestoken. Waarom ook Gijpje steeds met een klerenhangertje komt opdagen, is me volstrekt onduidelijk: hij vervangt het ene hansopje voor het andere. Hoewel, je ziet hem af en toe om onduidelijke redenen ook wel met zo’n “Arafat sjaal” om zijn dikke nek verschijnen. Het zal wel met de tocht te maken hebben.