Aflevering 8: Een toyboy slaat toe

EEN TOYBOY SLAAT TOE  
Geschreven door Bert Plomp

Zoals gezegd, bestelde ik die dag mijn gebruikelijke lunch. Toen ik mijn eerste slokje Retsina achteroversloeg, passeerde een wat vadsige jongeman van een jaar of dertig mijn tafeltje. Hij nam aansluitend plaats op een van de blauwe ligbedjes, op de eerste rij vanaf het terras gerekend. Het was, aan zijn bleke huidskleur te oordelen, een echte verse. Oftewel, een jongmens dat net op Kreta was geland. Een half uur later kwam een vrouw op leeftijd wat aarzelend de taveerne binnenstappen. Deze plus minus zestigjarige dame was van Nederlandse komaf. Zij stond aanvankelijk bij mijn tafeltje enigszins nerveus om zich heen te kijken, totdat zij de bleke jongeman in het vizier kreeg. Nu wat zekerder van haar zaak, stapte zij kordaat op zijn ligbedje af. De jongeman stond direct op en omarmde de vrouw hartstochtelijk. Ik zag dat zij een beetje beduusd was van dit warme onthaal.
De charmeur liet de vrouw vervolgens plaats nemen op een bedje naast de zijne. Hij had dat bedje kort ervoor, met aandacht voor detail, voor haar gespreid. Van dit innemende gedrag, dacht ik zo het mijne. “Het zal wel weer zo’n ‘boy’ zijn, die ’s avonds, in het halfduister van Mirtos, de onder de olijfbomen verscholen terrasjes afstruint, op zoek naar een oudere, alleenstaande dame. Met het doel om haar het hoofd op hol te brengen en vervolgens profijt te trekken uit haar verwarde gemoedstoestand. Profijt in de vorm van gratis eten en drinken. Kortom, een ordinaire klaploper, die erop uit is om gefêteerd te worden door een argeloze vrouw. De dag erop wordt zo’n arme vrouw dan uitgenodigd om naar een afgelegen oord te komen om aldaar, in een romantische sfeer, de zon en God mag weten wat nog meer te aanbidden. Aangetrokken door het avontuur en omdat de charmeur een vlammetje in haar heeft weten aan te wakkeren, een vlammetje dat reeds lang gedoofd was, belandt zij dan op het strandje van Lambros in Tertsa, waar ze verder niemand kent en helemaal overgeleverd is aan de fratsen van een profiteur.”
Na de lunch en een tijdje te hebben aangezien hoe de ‘boy’, met wat banaal streelwerk, de vrouw verder inpalmde, nam ik weer plaats op mijn bedje om nog een paar uurtjes te genieten van de zon.

De volgende dag was ik weer op dezelfde tijd present bij Lambros en maakte een start met het afwerken van mijn gebruikelijke programma.
Aan het begin van de middag, rond het tijdstip waarop Lambros zijn ‘specials of the day’ weer voor mij afdraaide, verscheen de jongeman van de dag ervoor opnieuw ten tonele. Ook ditmaal prepareerde hij op dezelfde plek een tweetal ligbedjes.
Een kwartier later, ik had net keihard op de binnenkant van mijn wang gebeten, maakte wederom een dame op leeftijd haar opwachting in het overdekte gedeelte van de taveerne. Zij was gekleed in een mooie, lange, witte, zomerse jurk en droeg een gevlochten ring van verse bloemen op haar hoofd. Het was een bijna maagdelijke verschijning. Zij maakte duidelijk de indruk, dat ze op iemand stond te wachten. Weldra werd zij opgemerkt door onze ‘boy’, die als de wiedeweerga de taveerne binnenstormde om haar vervolgens aan de hand naar zijn intieme plekje te leiden. Ook nu betrof het een Nederlandse vrouw. Kennelijk weer een vrouw die avontuur had geroken.
Terwijl de jongeman en zijn nieuwe verovering op weg waren naar de bedjes en mijn tafeltje passeerden, hadden hij en ik even oogcontact. Op mijn van pijn vertrokken smoel afgaand, zal hij wellicht gedacht hebben dat ik leed onder het zien van zijn succes met vrouwen. Niet wetende, dat ik zojuist een stuk gortdroge feta naar binnen had gewerkt en op mijn wang had gebeten.

Al enigszins vertrouwd geraakt met het schouwspel voor mij op de blauwe bedjes, schonk ik daar nu verder geen aandacht meer aan. Totdat er achter mij in de taveerne wederom een dame verscheen. Het was dezelfde vrouw als die van de dag ervoor. Zij was eveneens op zoek naar haar passie. De laatste lag thans in een innige omhelzing met een rivale op een van de blauwe bedjes. Ik dacht: “Wordt het toch nog gezellig!”.
Zonder verder te dralen, liep zij vastberaden op het liefdesnestje met de nieuwe bewoonster af. Onze jongeman schoot geschrokken overeind en wist zich even geen raad met de situatie. Om de zaak te redden, besloot hij nog een bedje aan te schuiven en de dames aan elkaar voor te stellen. Erop rekenend dat de altijd wel begripvolle Nederlandse vrouwen een gezellige coterie met elkaar zouden aanvangen. Niets was minder waar. Aan de onderling uitgewisselde blikken te oordelen, konden ze mekaar ieder moment naar de strot vliegen.
Tijdens deze status quo, besloot de charmeur even de koelte op te zoeken op het terras en afstand te nemen van de penibele situatie. Toen hij mijn tafeltje passeerde, wenste ik hem “Good luck” toe bij de oplossing van zijn probleem. Hij lachte en antwoordde in het Engels met een zwaar Duits accent: “Don’t worry, wait and see”.

De middag sleepte zich voort en er heerste een onaangename sfeer rond het liefdesparadijsje. Alle betrokkenen vermeden krampachtig elkaars aangezicht. De romantiek was ver te zoeken.
Tegen het einde van de middag was er plotseling sprake van een opleving. Een dartele, spierwitte knaap met een rode krullenbol dook als een duveltje uit een doosje op in de taveerne. Hij liep in een ruk door naar het gezelschap op de drie bedjes. De ‘boy’ stond onmiddellijk op en omhelsde de krullenbol meer dan hartelijk. De beide dames liet hij achteloos in grote vertwijfeling links, het kan ook rechts geweest zijn, liggen. Nadat de jongemannen, in de directe aanwezigheid van de twee jaloers toekijkende vrouwen, elkaar werkelijk van top tot teen intensief met zonnebrandolie hadden ingewreven en dientengevolge zo glad en glimmend als een aal waren, zetten ze hand in hand koers naar het grote rotsblok. Daarachter verdwenen ze uit het zicht. Het koppel verkeerde thans op ‘het strand van de mannen van de knots.’