Aflevering 4: Mag ik dan bij jouw vrouw?

MAG IK DAN BIJ JOUW VROUW?
Geschreven door Bert Plomp

De Domkerk in oude glorie herstellen, vind ik een goed idee.
Is het niet fantastisch het Domplein te betreden als het “middenschip” er weer staat. De kerk en haar toren te bezoeken zoals die er voor de zomerstorm van 1674 uitzagen. Oftewel het meest imposante kerkgebouw van Nederland in ere te herstellen. Wie zou daar niet aan willen bijdragen?
Aan de Dom bewaart iedere Utrechter wel mooie herinneringen.
Mijn voornaamste herinnering is die van een nachtelijke tocht naar boven na afloop van een wild Afrikaans feest in Tivoli. Met veel te veel drank op, stond ik op een gegeven moment in de wijzerplaat van de klok op zo’n 80 meter hoogte. Daar stond ik in het pikkedonker naar beneden te turen naar het plein. Onvoorstelbaar dat ik toen nog heelhuids en niet via de kortste weg de begane grond heb bereikt.
De Domkerk in de oude staat brengen is een gigantisch project, maar niet ondoenlijk.
Utrecht is een geweldige stad. Met zo’n prachtig imposant gebouw in het centrum, zal het toerisme verder aantrekken en de kassa extra rinkelen.
Utrecht komt zo meer op de kaart en wordt als vestigingsplaats nog aantrekkelijker.
Amsterdam klaagt steen en been over het toerisme. Het beleid daar lijkt erop gericht de toerist de stad uit te jagen.
Laat Utrecht die stad maar wat ontlasten en de “goede toeristen” naar Utrecht lokken. Toeristen die belangstelling hebben voor historie en schoonheid en bereid zijn wat meer geld uit te geven dan slechts voor een Italiaans ijsje.
Vakantievierders die aldoor zo stoned als een garnaal languit op straat liggen, laat die maar lekker bij Femke blijven hangen. Ze kunnen dan de hele dag haar verstelde ambtsketen en familiewapen bewonderen.
Met de trein ben je zo in Utrecht. Utrecht heeft een historische binnenstad met unieke grachten met werven. De mooie pleinen en werven tellen talloze gezellige terrasjes, kroegen en restaurantjes.
Het centrum van het land kent diverse mooie musea en een reeks monumentale kerken.
Het mondaine winkelcentrum, het splinternieuwe centraal station, het imposante muziektheater, het Beatrixtheater en al die kleine uitgaansgelegenheden en winkeltjes in pittoreske straatjes, dat alles doet niet onder voor Amsterdam.
Dan nog het rijke heden en verleden van de rijksuniversiteit Utrecht. De prachtige historische universiteitsgebouwen en de Hortus Botanicus. Daar is meer uit te halen.
Hoe de herbouw van het middenschip te financieren?
Het toegenomen toerisme zal de kas van de gemeente en van de middenstand flink spekken en voor meer werkgelegenheid zorgen.
Met grote lokale instellingen als de Rabobank, de verzekeraars, de musea, de jaarbeurs, de Spoorwegen en de Rijksuniversiteit Utrecht moet je zaken kunnen doen.
De Domtoren en het plein zijn eigendom van de gemeente Utrecht. Die peperdure grond hoeft dus niet te worden aangekocht. De herbouw is slechts een kwestie van arbeid en stenen.
Als je voor honderd duizend Euro een aardig huis kunt bouwen, dan moet je met honderd miljoen Euro een heel eind komen.
Veel geld zou gevonden kunnen worden in de verkoop van grafrechten.
Welke Utrechter met poen zou niet binnen dat gebouw begraven willen worden? Niet eeuwig willen rusten onder het wakend oog van de lieveheer.
Als ieder individu een ton betaalt voor zo’n uniek graf, dan is de beoogde financiering best haalbaar. Zeker als je de koper daarbij een vloerplaat met eervolle vermelding aanbiedt. Stapelgraven inbegrepen, moet er plaats zijn voor een groot aantal personen.
Onder twee voorwaarden wil ik ook wel zo’n graf hebben: mijn nieuw uit te geven boek “In een flits” moet goed verkopen en ik wil op een bepaalde plek liggen.
Als zij al voor zo’n graf kiezen, lig ik liever uit de buurt van die “Mag ik dan bij jou-vrouw” en in de buurt van Tineke Schouten. Dan valt er ook nog wat te lachen.
Let wel: “jou-vrouw”, niet “jouw vrouw”.