Aflevering 3: Het lammetje staat zijn mannetje

HET LAMMETJE STAAT ZIJN MANNETJE 
Geschreven door Bert Plomp

Een andere ellendeling kwam ik ’s morgens op een landweggetje tegen, tijdens mijn dagelijkse hardlooprondje met een van mijn border collies . Hij zat met zijn luie reet achter het stuur van een dikke SUV. Al rijdend met zijn auto dreef hij zo een kudde koeien voort. Hierbij werd hij geassisteerd door een ijverige border collie.
Toen ik de kudde in het zicht kreeg, ben ik bewust met mijn viervoeter zo ver mogelijk in de berm van de weg gaan staan. Zo hoopte ik te voorkomen dat de kudde en de hond door onze aanwezigheid zouden worden afgeleid.
Toen de groep ons bijna had bereikt, werd de hond van de boer uit nieuwsgierigheid toch even afgeleid en bleef heel kort stilstaan om ons te observeren. De ongeduldige, lompe boer verminderde zijn vaart echter totaal niet en reed doodgemoedereerd zo over zijn trouwe viervoeter heen.
Terwijl de zwaargewonde hond verging van de pijn, deed het arme dier toch zijn uiterste best weer overeind te komen om zijn taak opnieuw op te pakken. De boer bleef desondanks gewoon achter zijn stuur zitten en schreeuwde minutenlang allerlei verwensingen naar zijn hond. Het is dat zijn zoon mij tegenhield en mij bedaarde door zich te verontschuldigen voor het gedrag van zijn vader. Ik was werkelijk tot alles in staat.

Ik heb het arme dier, dat kampte met een half verlamd achterlichaam, zich nog een paar weken langs de weg zien voortslepen. Met de laatste krachten in zijn gebroken lichaam, bleef hij die verachtelijke baas van hem trouw dienen.
Een aantal keren heb ik geprobeerd om de hond te pakken te krijgen. Ik wilde hem in mijn jeep naar de dierenarts brengen om hem uit zijn lijden te laten verlossen. Dat lukte helaas niet. Het gekwetste dier was zo gestrest, dat hij keer op keer heel fel van zich afbeet, zodra ik zijn buurt kwam.
Ik heb me na die schokkende gebeurtenis een tijdlang enigszins schuldig gevoeld voor wat deze hond was overkomen. Als ik op de bewuste dag niet op dat landweggetje had gestaan of rechtsomkeert had gemaakt, zou de hond wellicht nu nog hebben geleefd.

Wat me bij dergelijke bruten qua uiterlijk altijd opvalt, dat is dat ze doorgaans een vadsige, rood aangelopen kop hebben. Een kop die steunt op een stierennek. Voorts dat ze over een oogopslag beschikken, die een bijzonder laag IQ doet vermoeden.
Gelukkig zijn er ook heel wat diervriendelijke boeren. Mijn bosbuurman Thomas is zo’n boer.
Bij het begeleiden van zijn grote kudde schapen, wordt hij steevast bijgestaan door vijf razendsnelle border collies. De honden zijn werkelijk verzot op hem. Terwijl vele, andere schapenhouders de longen uit hun lijf schreeuwen en vloeken om de honden te laten doen wat ze wensen, hoeft Thomas alleen maar even te fluiten. Vaak is een zacht fluitsignaaltje uit zijn mond, voor de collies al duidelijk genoeg om precies te weten wat ze moeten doen met de schapen.

Thomas houdt ook enkele schapen als huisdieren. Dat zijn schapen met een gebrek. Dieren die bij een ander al lang zouden zijn opgegeven en afgevoerd.
Zo loopt er een schaap op zijn erf rond, met een misvormde, scheve kaak. Het dier is ooit aangereden door een auto en heeft sedert grote moeite met eten, omdat zijn kaken niet meer goed op elkaar aansluiten. Thomas getroost zich al jaren de moeite om dit schaap te voeren en in leven te houden.

Op die dag in april, heb ik het ongelukkige lammetje aan de goede zorgen van Thomas overgelaten. Direct na binnenkomst gaf Thomas het beestje al pijnstillende injecties in zijn voorpootjes. Dit bracht onmiddellijk een zichtbare verbetering teweeg. Vervolgens voedde hij het lammetje met de fles. Dat heeft hij maandenlang zo volgehouden. Gedurende die herstelperiode werd het kwetsbare wezentje voortdurend omringd en beschermd door de vijf border collies.
Van de week was ik weer eens op bezoek bij Thomas. Onder meer om te zien hoe het mijn vondeling verging. Het lammetje was weliswaar nog geen sterk, volgroeid schaap, maar het stond al wel zijn mannetje tussen de vijf honden.
Oh ja, en zijn naam is Hector. En Hector eet voornamelijk hondenbrokken in plaats van gras. Hector doet ook flink zijn best om niet te mekkeren. Hij doet verwoede pogingen om met de honden mee te blaffen.