WONEN IN EEN TENT
Geschreven door Bert Plomp
In mijn kleuterjaren woonde ik in het pand van het Leger des Heils aan de Lange Nieuwstraat. Ik had het bepaald niet naar mijn zin in dat grote gebouw.
Toch bewaar ik ook leuke herinneringen aan die tijd.
Zo was er naast mijn slaapkamer een grote kamer die tot aan het plafond stond volgepakt met speelgoed. Allerhande speeltjes die waren ingezameld voor arme kinderen.
De hoeveelheid en verscheidenheid was werkelijk immens.
Zo nu en dan wist ik die ruimte binnen te glippen. Het was net alsof je een winkel binnentrad met gratis speelgoed.
Ik bracht er soms uren door. Stapels kleurboeken en spelletjes lagen er voor het oprapen. Houten treintjes en auto’s. Poppen en beren in alle maten en kleuren. Het was een speelgoedparadijs.
Een andere mooie herinnering uit dezelfde periode betreft de viering van het kerstfeest aldaar.
Mijn ouders organiseerden dat feest ieder jaar in de grote zaal van het pand aan de Lange Nieuwstraat.
Vooral de wat armlastige kinderen uit het centrum van de stad waren welkom en wisten de weg naar deze kerstviering te vinden. In de grote zaal hadden mijn ouders een lange rij tafels opgesteld. Alle tafels waren feestelijk gedekt met kerstkleden en voorzien van kerststukjes en brandende kaarsen.
De kerststukjes waren door de kinderen zelf gemaakt. Met handenarbeid had mijn vader de kinderen geholpen met figuurzagen en schilderen van de decoraties.
Aan het einde van de rij tafels stond een grote, verlichte kerstboom. Alom hingen er kersttakken die, samen met de boom, een heerlijke dennengeur verspreidden.
Gelijk koningin Juliana met kerst voor haar personeel deed, schonk mijn moeder warme chocolademelk en deelde een plak krentenbrood met spijs uit aan de hongerige kinderen.
Na het zingen van wat kerstliederen nam mijn vader plaats achter een grote filmprojector. Dan draaide hij een film van Rintintin. Op een groot filmdoek konden de kinderen zo de avonturen van de gelijknamige, beroemde, Duitse Herder volgen. Mijn vader huurde in die dagen regelmatig zo’n speelfilm bij fotozaak Mulder in de Korte Smeestraat.
Een dagje strand destijds in Petten in Noord-Holland, staat me nog voor ogen als de dag van gisteren. Eerst de vermoeiende wandeling op blote voetjes door het hete zand van de duinen. Dan vanaf de top van een duin afdalen naar het strand en tot slot de heerlijke verkoeling vinden in de zee. Als kind was ik daar al verrukt van. Het zicht op die enorme watervlakte, de grote, woeste golven en de zilte geur van de zee, ze hebben toen een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Het is daarom niet zo vreemd dat ik het thans, hier in Ierland, direct aan de oceaan, zo naar mijn zin heb. Misschien dat mijn ouders, met dat beeld van mij op het strand voor ogen, later dachten er goed aan te doen om mij een aantal zomers lang naar een vakantiekolonie in Egmond aan Zee te zenden.
Mijn ouders verlieten het Leger des Heils nogal abrupt vanwege een verschil van mening met de korpsleiding. Daardoor stond het gezin ineens op straat. In plaats van daklozen te helpen, waren mijn ouders nu zelf daklozen geworden.
Toen heb ik, samen met de andere gezinsleden, een hele zomer en een groot deel van de herfst, gekampeerd op camping Het Grote Bos in Doorn. In afwachting van het gereedkomen van een nieuwbouwflat in het Napoleonplantsoen in Utrecht, had ik gedurende een half jaar een velum als dak boven mijn hoofd.
Het gedwongen kampement vond plaats in de absolute beginperiode van dit kampeerterrein. Dat was aanvang vijftiger jaren van de vorige eeuw. Voor mij was het een fantastische tijd. Met z’n allen in een tent op een prachtige zandverstuiving. ’s Avonds buiten zitten bij het licht van een stormlantaarn. Het geluid van kletterende regen op het tentdoek gedurende een onweersbui en onderwijl binnen een spelletje kaarten of monopoly spelen. Heerlijk.
Toen de zomervakantie voorbij was, moest ik naar school. In Driebergen ging ik tijdelijk naar een kleuterschool. Daar leerde ik nog schrijven met een griffel en een lei. Met een sponsje kon je die lei daarna weer schoonvegen.
WORDT VERVOLGD
Voor alle afleveringen klik op: Woongenot
Voor meer gratis verhalen, gedichten en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
