Aflevering 2: Opblaasboten

OPBLAASBOTEN
Geschreven door Bert Plomp

Mirtos is een gemoedelijk gehuchtje aan de zuidoostkust van Kreta. Een half uur rijden ten westen van Ierapetra.
Hier spelen de donkerbruin verbrande kindertjes nog tot laat in de avond buiten. Vaak gaan ze pas tegen het middernachtelijk uur hun bedjes opzoeken.
Iedereen kent iedereen hier. Je hoeft je als kind geen zorgen te maken dat een of andere gestoorde geest je pad kruist en je misbruikt. Iemand die zoiets overweegt, weet maar al te goed dat de lokale gemeenschap zo’n wandaad niet licht over haar kant laat gaan.
Overdag, vanaf het terras van mijn favoriete taveerne blikkend op het lagergelegen strand, is het een streling voor het oog al die spelende kinderen in de weer te zien.
Gewapend met van alles dat hun drijfkracht verhoogt, dribbelen ze onbekommerd, door de mild ruisende branding, de zee tegemoet. Daar poedelen ze met zwembandjes om in het zilte nat. Daar zitten ze op opblaasbare zwanen en krokodillen in het water. Daar liggen ze languit op drijvende luchtbedden en peddelen ze rond in opblaasboten.
Onderwijl dringen er vanuit de taveerne zoete tonen van composities van Mikis Theodorakis tot mij door. Onderwijl zit ik te nippen aan een koel glaasje Retsina.
Dit is de gebruikelijke, romantische sfeer waarvan ik zit te genieten op Kreta.
Heel nieuw is, dat ook op dit afgelegen Griekse eiland het corona-spook ronddoolt. De Kretenzers zelf zijn daar niet debet aan. Het zijn de hordes buitenlandse feestvierders, die werkelijk schijt hebben aan het houden van afstand ten opzichte van elkaar en andere vakantiegangers.
Ook het wispelturige coronacode-beleid in Nederland en andere EU-landen, zorgt voor grote verwarring. De ene dag hoef je je niet meer te laten testen op weg naar Hellas. De andere dag geldt plotseling code oranje voor een hele reeks Griekse eilanden en wordt het Griekse vasteland nog steeds als veilig beschouwd.
Belgen, Fransen en Duitsers kunnen dan nog steeds probleemloos reizen naar de geboortegrond van Zeus. Nederlanders voelen ineens de noodzaak hun vakantie af te zeggen of hun verblijf voortijdig te beëindigen. Sommigen zijn zelfs zo bang dat ze hun vlucht terug naar Nederland niet meer kunnen maken, dat ze op stel en sprong afreizen naar Heraklion. Daar liggen ze in de vertrekhal te wachten op het eerste het beste toestel dat hen terug naar huis kan brengen. Het heeft allemaal wat weg van de mensenmassa die bivakkeert voor het voorverkoopbureau van kaartjes voor een concert van The Rolling Stones.

Hoewel de gemiddelde Griek zich daar niet echt sabbel over maakt, zijn er, over de hoofdjes van de poedelende kinderen heen kijkend, ook nog andere opblaasboten te bewonderen op zee.
Deze boten zijn echter veel groter en zien er dreigend uit.
Waar de bootjes van de kinderen opgeblazen moeten worden om ze drijvende te houden, hebben deze grote exemplaren tot doel vijandelijke boten op te blazen om ze juist tot zinken te brengen. Het zijn namelijk oorlogsbodems van de Griekse Marine.
Grieken zijn wellicht niet zo bezorgd over de hoogte van hun staatsschuld. Ze zijn daarentegen wel heel zuinig op hun eilanden en de daarbij behorende territoriale wateren. Niet in de laatste plaats vanwege de gas- en olievelden die zich daar onder de zeebodem bevinden.

Erdogan, altijd wel bereid wat tumult te stichten om de kritiek op zijn beleid te maskeren, vindt dat zijn Turkse medemens benadeeld wordt.
Hij vindt dat de Grieken veel te ruim bedeeld zijn, als het om territoriale wateren gaat en de rijkdommen die daaronder verscholen liggen.
Hij zoekt daarom weer eens de confrontatie met zijn vredelievende buren. Hij provoceert de Hellenen door het sturen van schepen die bodemonderzoek doen in Griekse wateren. Om te demonstreren dat het hem menens is, laat hij er hier en daar ook een oorlogsscheepje tussendoor laveren.
Inmiddels heeft hij ook een dealtje gesloten met Libië. Samen met dat land hoopt hij de Libische Zee, ten zuiden van Kreta, opnieuw in te kleuren.
Wat volksmennertje Erdogan misschien over het hoofd ziet, is dat Heracles, de zoon van Zeus, wel voor hetere vuren heeft gestaan. Zeker als het gaat om het neerknuppelen van agressieve vijanden. Vijanden, die het gemunt hebben op het welzijn van alledaagse mensen en hun kinderen. Argeloze kinderen, die zich met een opblaasbootje vermaken in de branding van de Libische Zee aan de zuidkust van Kreta.