Aflevering 1: Waardig sterven

WAARDIG STERVEN 
Geschreven door Bert Plomp

Je zult tegenwoordig maar huisarts zijn in “de alles-moet-kunnen-staat” Nederland.
Als je een onwelgevallige diagnose stelt, loop je het risico een knal voor je kop te krijgen. Als je invulling geeft aan een wens tot euthanasie, moet je ermee rekenen dat je beschuldigd wordt van moord.
De praktijk wijst uit dat het allemaal niet zo eenvoudig ligt, als het om euthanaseren gaat.
Dan is er ook nog een wetsvoorstel om mensen met een “voltooid leven” een handje te helpen om hun leven te beëindigen. Het helpende handje moet geboden worden door een speciale “stervenshulpverlener”.
Het desbetreffende voorstel wordt gesympathiseerd door het gebruik van termen als “waardig sterven” en “voltooid leven”.
Ook in dit geval is Pia Dijkstra van D66 de aanstichtster. Als een hedendaagse Persephone, is zij de protagoniste in dit steeds omvangrijker wordende Schimmenspel.
“Waardig sterven na een voltooid leven”, het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn en zo is het ook.
Het gebruik van zulke wollige termen doet mij vermoeden dat er iets gecamoufleerd wordt. Iets dat niet helemaal lekker zit.
Want wat is waardig sterven dan en wanneer kun je spreken van een voltooid leven?
Je kunt op velerlei wijzen aan je einde komen.
Je kunt bijvoorbeeld na een mooi lang leven, thuis wedergekeerd van een gezellig avondje stappen, slapend in je eigen warme bedje, onverwacht getroffen worden door een hartstilstand. Van zo’n levenseinde merk je waarschijnlijk zo goed als niets.
Je kunt het loodje leggen na een kortstondige of langdurige ziekte, al dan niet gepaard gaand met veel pijn.
Je kunt door geweld om het leven komen als individu of als groep, zoals met MH17.
Je maakt er zelf een eind aan of je laat je euthanaseren.
Kortom er zijn vele wegen die over de rivier de Styx naar het rijk van Hades en Persephone leiden.
Hoe het ook zij, je kunt toch niet uitsluitend voor hen, die met succes het “sterfhulpje” hebben opgetrommeld, claimen dat zij waardig zijn gestorven.
Trouwens, waardig sterven impliceert ook dat je minder waardig, minderwaardig en zelfs onwaardig kunt sterven.
Is iemand, zoals we regelmatig in een rouwadvertentie kunnen lezen, die “na een dappere maar ongelijke strijd” is overleden, minder waardig gestorven?
Iemand die in een oorlogssituatie is omgekomen, strijdend voor volk en vaderland, daar geldt toch zeker voor dat hij waardig is gestorven.
Onlangs heb ik weer eens de film “Der Untergang” bekeken. Een film over de laatste dagen van Hitler en zijn kompanen in een enorme ondergrondse bunker in het centrum van Berlijn. Op de dag dat de Russen de bunker naderden, ontvingen alle aanwezigen een pil om een eind te maken aan hun leven.
Zo kregen ook de zes kinderen van Goebbels deze cyanidepil omdat vaderlief niet wilde dat zijn spruiten levend in handen zouden vallen van de Russische barbaren. Voor alle zekerheid namen Goebbels en zijn vrouw ook maar zo’n bevrijdend tabletje. Hij zal wel gedacht hebben dat, met de ineenstorting van het “Duizendjarige Rijk” en de komst van de communisten, het leven zo wel mooi genoeg was geweest. Oftewel, hij koos ervoor waardig te sterven na een voltooid leven.