Aflevering 1: Kinderbelasting

De wereldbevolking is sinds 1970 verdubbeld tot 7 miljard inwoners. Naar verwachting zal dit aantal aan het einde van deze eeuw zijn toegenomen tot ruim 11 miljard.
In de natuur zien we jammer genoeg precies het tegenovergestelde gebeuren: het aantal dieren is over dezelfde periode met meer dan de helft afgenomen. Naar verwachting, is het aantal dieren aan het einde van deze eeuw nog slechts een derde van het aantal van 1970, aldus het Wereld Natuur Fonds.
Wij mensen zijn verantwoordelijk voor deze waanzinnige bevolkingsaanwas.
Bovendien zijn wij grotendeels verantwoordelijk voor het om zeep helpen van de natuur en het uitroeien van de dieren.
Je hoeft niet van intellectueel niveau te zijn om in te zien dat we volstrekt verkeerd bezig zijn: meer hongersnoden, een verder uiteenvallen van de ecologische keten, ruimtegebrek, behoefte aan “Lebensraum” en, als we niet uitkijken, er ligt een nieuwe wereldoorlog op de loer.
Is het niet van de zotte dat we alles wat onze gezondheid enigszins in de weg staat proberen te verbieden. Verbieden door hogere belastingen op roken, op drinken, op zogenaamd ongezond eten en wat dies meer zij. Terwijl we anderzijds het krijgen van kinderen, tegen de achtergrond van een zorgwekkende overbevolking, blijven stimuleren en subsidiëren door het toekennen van bijvoorbeeld kinderbijslag.
Hoe is het toch mogelijk dat we koste wat kost dit systeem van kinderbijslag overeind houden? Een systeem waarbij we, kennelijk onder het motto van hoe meer kinderen hoe beter, aan ieder volgend kind een nog hoger bedrag uitkeren, tot aan wel 10 kinderen toe. Dat is absolute waanzin in de gegeven zeer verontrustende omstandigheden.
Is het niet de hoogste tijd om eens uit te rekenen wat nu eigenlijk een verantwoorde bevolkingsontwikkeling is en het systeem daarop aan te passen? Bijvoorbeeld via het doorvoeren van een wijziging naar een kinderbijslag voor slechts 1 of 2 kinderen. Bij ieder volgend kind niets of misschien wel een boete, een kinderbelasting? Overigens, een maximum van twee kinderen lijkt mij ook wel redelijk: zowel mijn neef als mijn schoonzus hebben namelijk 2 kinderen.
We maken er ook heel veel werk van om mensen steeds langer te laten leven. We houden zieke, oude mensen met heel dure medicijnen op de been. Vervolgens zetten we ze in een stoel “achter de geraniums”, alwaar ze de dag vaak zitten uitsomberen en uitkijken naar het einde van een zogenaamd “voltooid leven”.
Onderwijl vinden veel mensen het de normaalste zaak van de wereld dat dieren worden “geruimd”. Indien er een zekere hinder ondervonden wordt van een bepaald diersoort door overtal, ziekte of zwakte, dan is het tijd om een aantal van die dieren te ruimen.
In onze “beschaafde” samenleving noemen wij het rücksichtslos afmaken van dieren steevast: “ruimen”. Alsof het om vuilnis gaat, worden, onder gebruikmaking van die misselijkmakende term, honderdduizenden dieren afgemaakt. Na veelal een kortdurend en miserabel leven, worden ze vergast, verbrand, geëlektrocuteerd of op een andere brute wijze vermoord.
Van bijvoorbeeld de damherten in de duinen van Zandvoort, die we aldaar eerst voor ons plezier hebben uitgezet, worden er thans, zonder enig pardon, net zoveel als het de mens behaagt, afgeschoten.
De rechtvaardiging van dit wrede handelen is heel simpel: De mens staat, zelfverklaard of op grond van zijn geloof, aan de top van de dierenpiramide. Deswege is alles wat zich beneden zijn niveau beweegt, onderschikt aan en ten dienste van hem. Als je dat de mens nu maar van kindsbeen af voorhoudt, dan is dat voor iedereen vanzelfsprekend.
Niet lang geleden zag ik een vreselijk irritant mens, ene juffrouw De Bok, op de buis. De juffrouw had veel plezier in het omleggen van dieren met haar geweer.
Ze was op de buis bij “Pauw” om propaganda te maken voor haar onlangs uitgegeven boekje “Buit”. Dat ze aan tafel was uitgenodigd, zal niet te maken hebben gehad met het imponerende literaire niveau van haar bundeltje.
Nu heb ik van huis uit geen sympathie voor het afschieten van gezonde dieren. Al helemaal geen sympathie voor mensen die daaraan veel plezier beleven. Maar zoals De Bok haar hobby verdedigde: ”Er zijn gewoon te veel everzwijnen in Duitsland”, dus lekker knallen maar.
Pauw las bij die gelegenheid ook nog een stukje voor uit haar werkje. Een werkje dat begint met het verwoorden van het genoegen dat De Bok beleefde aan het neerschieten van een hoogzwanger everzwijntje. Ze verhaalt aansluitend hoe zij, nadat ze haar prooi had opengesneden, de jonkies uit de moederbuik “pelde”. Die jonkies waren al een paar decimeter groot, vertelde zij met verhulde trots. Hierna had ze het geboortevlies verwijderd, hun bekjes geopend en aandachtig bekeken. Na haar onderzoek, dropte onze juffrouw deze op punt van geboren staande wezentjes in haar afvalcontainer.
Een paar andere rond de praattafel van Pauw zittende jagers moesten regelmatig onbedaarlijk lachen tijdens deze meeslepende voordracht. Pauw zelf, professioneel als hij is, kon toch nog wel een grijns op zijn gezicht toveren. Ditmaal zat de rest van het publiek toch wel wat zuur te kijken.
Nu behoor ikzelf niet tot het beste wat de mensheid heeft voortgebracht. Ik hou ook van een stukje vlees of vis. Ik heb de consumptie ervan inmiddels wel weten terug te dringen tot 1 keer vlees en 1 keer vis per week. De andere dagen geniet ik steeds meer van roerbakgerechten. Een echte vegetariër zal ik wel nooit worden.
Ik sluit mijn ogen ook niet voor het feit dat wat ik op mijn bordje vind aan vlees of vis, daar niet uit vrije wil is beland en evenmin een prachtig “voltooid” leven achter de rug heeft.
In dat opzicht, overigens ook nog wel in een aantal andere opzichten, kan ik niet echt tevreden zijn over mezelf.
Toch permitteer ik het mij het gedrag van “mensen” als De Bok te verwerpen. Plezier beleven aan het ombrengen van weerloze dieren, daar heb ik een bloedhekel aan.
Kunnen we nu eens starten met het drastisch terugbrengen van het aantal van onze eigen soort? Niet per se door afschieten of door “kleine De Bokjes” voortijdig uit te pellen uit moeders buik.
Al doende kunnen we de dieren meer “Lebensraum” bieden. Het is de hoogste tijd, dunkt mij.

WORDT VERVOLGD

Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:

https://www.facebook.com/groups/377554749281077/