Aflevering 1: Inleiding

INLEIDING
Geschreven door Bert Plomp

“Dat weet ik zeker, denk ik”. Dat heb ik ooit een bekende, Surinaamse filosofe horen zeggen.
Dat vind ik nog altijd een heel diepzinnige uitspraak. Want wat is nu eigenlijk zeker? Je kunt wel denken het zeker te weten of geloven het zeker te weten. Maar dat is nog geen zekerheid. Voor mij is één ding zeker: Niets is zeker. Althans dat denk ik.
Veel mensen geloven iets, maar gaan ermee om alsof het de absolute waarheid is. Sommigen gaan daarin zelfs zover, dat ze dissidenten proberen te overtuigen hetzelfde te geloven. In hun vrije tijd gaan deze gelovigen van deur tot deur om andersdenkenden daartoe over te halen. Te vertellen dan hoe mooi hun geloof wel niet is. Nadat ze hun opdringerige praatje hebben afgewikkeld, splitsen ze de overrompelde bewoner bij het afscheid ook nog eens een exemplaar van hun geloofstijdschriftje in zijn maag. Soms zelfs tegen betaling van een bijdrage.
Weer andere gelovigen dringen wat zij geloven een ander doodgewoon op. Dat opdringen begint al bij argeloze kinderen. Thuis en op school worden die arme, onwetende schepseltjes botweg een bepaalde denkrichting in geduwd. Het desbetreffende geloof wordt hen met de paplepel ingegeven. Als je binnen zo’n fanatieke geloofsgemeenschap er andere ideeën op na houdt, loop je de kans verketterd of geëxcommuniceerd te worden. Word je door de anderen met de nek aangekeken en dwarsgezeten. Van “Heb uw naaste lief als uzelf” valt dan weinig meer te bespeuren.
Tot slot heb je nog gelovigen die, zonder enig pardon, een ander ‘een kopje kleiner maken’. Zij maken iemand koelbloedig af omdat hij niet exact dat gelooft wat zij geloven. Die godsdienstidioten vermoorden andersdenkenden omdat ze bang zijn terrein te verliezen. Omdat ze bang zijn, dat ze gaan twijfelen aan hun eigen overtuiging.

“Het heelal is oneindig groot”. Dat is meer om tot uitdrukking te brengen hoe immens groot het heelal is, dan te beweren dat er geen eind aan komt. Want toon maar eens aan dat er wel of geen einde is.
Indien we ooit de randen van het heelal zouden kunnen benaderen, dan komen we niet verder. Dat komt omdat zich daar een voor materie toenemende weerstand opbouwt, die eindigt in een ondoordringbare buffer. Hierdoor raken we in een eeuwige loopbeweging verzeild. Uitsluitend dat wat materieloos is, kan door die buffer heen breken.
Voorbij de randen van het heelal bevindt zich wellicht het Koninkrijk Gods. Daar kom je alleen binnen indien je sterft, je, in Gods ogen, goed geleefd hebt en je in mijn theorie gelooft.
Eenmaal daar aangekomen, is oneindigheid verder geen vraagstuk meer.