DE GARDA WORDT INGESCHAKELD
Geschreven door Bert Plomp
De honden achterna de rotsen af, vond ik te riskant. Zo snel mijn benen mij dragen konden liep ik het weggetje af naar de oceaan. Nadat ik nog eens een paar honderd meter over het strand had gerend, arriveerde ik op de plaats delict.
De honden hadden inmiddels zoveel rondjes afgelegd, dat er een begin van een singel in het zand was ontstaan. Binnen die singel heerste grote paniek. De beide sirenen zaten in elkaar gedoken. De fotografen waren dol gedraaid en stonden luid te kermen en in het Duits te vloeken.
Ofschoon ik de honden streng tot de orde riep, gingen ze vrolijk door met hun beleg.
Gelukkig had ik een partij hondenkoekjes voor nood op zak. Voor die verleiding gingen de honden uiteindelijk door de knieën.
Hoewel de fotoclub op een deel van mijn strand vertoefde, bood ik mijn excuses aan en vertrok met de collies naar huis.
Mijn eega was in alle staten toen ik haar vertelde wat er op het strand was gepasseerd. Zij vond het maar niks zo’n stel naaktlopers voor ons huis. Stel je voor dat op die foto’s een deel van ons huis zichtbaar is en het geheel op internet verschijnt. Straks trekt dat een heel legioen Duitse nudisten aan en wordt ons serene strand met Germaanse bloteriken overspoeld.
“Ik ga de Garda bellen” zei ze vastbesloten.
Het kostte me heel wat moeite haar te kalmeren en te voorkomen dat ze meteen naar de telefoon zou grijpen.
Zo’n vaart zal het allemaal niet lopen en er is niets mis met nudisten. Ikzelf lig trouwens ook weleens in mijn blootje te zonnen, zei ik tegen haar. Daar komt nog bij dat die vrouw met die snor mijn boek heeft gelezen. Die heeft vast wel gelezen dat ik vroeger regelmatig ging kamperen op een naaktcamping in Joegoslavië. Als zij hoort dat je de politie hebt ingezet tegen haar landgenoten, dan zijn de rapen gaar. Met dit argument was het pleit voorlopig beslecht.
De volgende dag liep ik opnieuw naar de rand van de cliff. Nu had ik de honden uit voorzorg maar even thuisgelaten.
Toen ik ons toegangshek passeerde, kwamen daar net de twee fotogenieke meisjes aanzetten. Zij werden in hun kielzog gevolgd door de hitsige cameraploeg.
De meisjes waren vrijwel naakt. Ze droegen een minuscuul slipje en een flinterdun doorzichtig gewaad, een soort babydoll.
Ditmaal stond mijn wederhelft zelf op de uitkijk. Zij bevond zich bovenop een van de duinen die het huis omringen. Zodoende was zij nu direct getuige van deze sensuele optocht.
Toen ik terugkeerde bij het huis, stak zij haar woede niet onder stoelen of banken.
Om het vuurtje nog een beetje aan te wakkeren, vertelde ik haar dat ik de dag ervoor nog even naar het huis was gelopen dat het gezelschap huurde. Midden op de dag waren daar alle gordijnen dicht geweest. “Wat spoken die ouwelui met die blote jonge meisjes daar achter de gordijnen toch uit?” legde ik haar voor.
Nu was mijn vrouw niet meer te stoppen. Ze pakte resoluut de telefoon en belde de Garda.
Het bleef niet bij de inschakeling van de Garda. Vanaf dat moment mocht ik me, voor zolang de meerminnen in de buurt waren, niet meer half gekleed rond het huis ophouden.
Als iemand op een van de wallen langs het weggetje zou gaan staan, kon hij mij wellicht gedeeltelijk waarnemen. Vanuit die lagere positie zou hij niet meer dan mijn ontblote bovenlijf kunnen zien en misschien denken dat ik helemaal naakt was.
De bescheiden politieman zat een beetje in zijn maag met het telefoontje van mijn vrouw. Weliswaar is het officieel verboden om hier in je geboortekostuum rond te lopen, maar de stranden zijn zo verlaten dat men het daar door de vingers ziet.
Desondanks begaf hij zich naar het Ierse filiaal van Sodom en Gomorra om de klacht over te brengen.
Zeemeerminnen laten zich zelden zien. Ik heb het voorrecht gehad er twee in levenden lijve te mogen aanschouwen.
Dankzij kordaat optreden van mijn vrouw is de invasie van Duitse nudisten uitgebleven en is het hier nog even stil als altijd.
EINDE
Voor alle afleveringen klik op: Een zeemeermin op het droge
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
