Aflevering 9: Al copulerend de lente tegemoet

AL COPULEREND DE LENTE TEGEMOET
Geschreven door Bert Plomp

Door al het corona gedoe zou je bijna uit het oog verliezen dat het voorjaar is begonnen. Dat er een einde is gekomen aan een vervelende winter. Een winter zonder heldere hemel en knisperende vorst. Zonder sneeuw en winterpret. Het was een aaneenschakeling van kletsnatte sombere waterkoude dagen.
Het besef dat de lente weer daar is, drong eerst tot mij door via een televisiereclame van Hornbach. Deze bouwmarktketen spoort de burger ieder jaar na afloop van de winter weer aan om aan de slag te gaan in de tuin. Om het tuintje lente klaar te maken. Om weer te gaan planten en zaaien. Kortom, op te staan uit die luie winterslaap en de groene vingers te laten wapperen. Maar natuurlijk wel eerst even bij Hornbach binnenwippen om het benodigde materiaal in te slaan.
Nu kom ik doorgaans met plezier over de vloer bij deze Duitse doe-het-zelver in Nieuwegein. Niet alleen voor het enorme assortiment aan producten dat er wordt aangeboden. Ook de aldaar geserveerde koffie met gevulde koek vind ik niet te versmaden.
Vorig jaar heb ik deze bouwgigant van een heel andere zijde leren kennen. Toen vond ik dat de klant op vrij obscene wijze naar Nieuwegein werd gelokt. Rond deze tijd trakteerde onze Duitse vriend de argeloze tv-kijker bijna dagelijks op een reclame waarvan de honden geen brood lusten. In het spotje zag je een Aziatische vrouw haar neus diep in de gore onderbroek van een volkstuinder steken. Ze raakte daarvan zichtbaar in extase. Voorafgaand zag je hoe de bezitter van het onderkleed zich in het zweet werkte en zijn sporen naliet in de slip. De onderbroek werd direct na het werk vacuüm verpakt en per DHL ergens in een automatiek in Azië afgeleverd en ter consumptie aangeboden. Gelijk de onderbroek, vond ik de hele reclamespot ronduit goor.
Het brein achter de Hornbach-reclame heeft gemeend het deze lente nog eens goed over te doen. Thans wordt de kijker opgezadeld met beelden van de paringsdrift van allerlei kleine diertjes. Een reeks filmpjes van copulerende insecten en andere beestjes wordt over de toeschouwer uitgestort. Opnames van griezelige en slijmerige beestjes die zich doorgaans op duistere plekken en in vochtige omstandigheden ophouden. Beestjes die je in de grond aantreft wanneer je een steen oplicht.
Aan het einde van het spotje komt plots een vrouw in beeld. Een vrouw die zojuist met haar blote handen in de aarde heeft zitten wroeten. Zij wekt de indruk een hoogtepunt te bereiken door wat zij allemaal aan paringsdrift tijdens het graven heeft aangetroffen. Kortom, zij ervaart het ultieme lentegevoel onder haar handen.
Qua smakeloosheid doet deze reclame zeker niet onder voor die van vorig seizoen. En ook dit jaar worden de seksuele driften van een vrouw, zachtjes uitgedrukt, op een bedenkelijk niveau tot uiting gebracht.
Hornbach zou er beter aan doen om deze idiote spotjes achterwegen te laten. Om in deze barre tijden reclame te maken voor zaken die de gevolgen van de corona-crisis zouden kunnen verlichten. Bijvoorbeeld de kijker te stimuleren thuis een bidet te installeren en daarmede de run op toiletpapier te verminderen. In plaats van na een toiletgang je kont af te vegen met zijdezacht papier, je achterste schoon te spoelen met water. Dat is veel hygiënischer en voelt ook veel frisser aan. En als dat per se moet, kun je er ook nog een pikante reclame over maken.
Eigenlijk vreemd dat een bidet in Nederland nauwelijks bekendheid geniet. Zelf ben ik er ook niet mee opgegroeid.
Het was bij Indische vrienden thuis dat ik erachter kwam dat schoonspoelen met water eigenlijk een veel propere afronding van het toiletbezoek was. Bij hen stond, als voorloper of vervanger van het bidet, een zogeheten “botol tjebok” opgesteld achter de toiletpot. Dat is een rekje met flessen water. Water om na de stoelgang je achterste te reinigen.
Trouwens, is het niet bezopen die run op toiletpapier. Dat mensen in crisistijd de kofferbak van hun auto volproppen met aardappels, dat kan ik nog volgen. Maar met toiletpapier? Dat is weer eens Nederland op z’n smalst.