VAN SMELTZEKERINGEN NAAR VERZEKERINGEN
Geschreven door Bert Plomp
Na mijn korte loopbaan in de smeltzekeringen, heb ik goed nagedacht over een volgende stap op de arbeidsmarkt.
Mijn vader werkte al een aantal jaren in het verzekeringsbedrijf en dat beviel hem goed.
In het Utrechts Nieuwsblad trof ik op een dag een personeelsadvertentie aan van de AMEV. Deze verzekeraar was opzoek naar schoolverlaters met een bèta-opleiding. Opzoek naar mensen die plezier hadden in het maken van allerlei wiskundige berekeningen.
Nou, dat leek me wel wat. Dus gesolliciteerd en aangenomen.
Bij de AMEV heb ik 4 jaar gewerkt en ben ik begonnen met mijn studie actuariële wetenschappen. Voor de exacte vakken had ik mooie cijfers gehaald op het eindexamen. Iets doen met wiskunde lag dus wel voor de hand.
In de praktijk was het werk toch minder spectaculair dan werd voorgespiegeld. Het was een tamelijk geestdodende job. Het betrof veel statistisch werk en het beheren van zogeheten grote collectieve contracten. Kortom bulkwerk. Je kon het werk bijna af met je verstand op nul.
De naam van de afdeling, waarop ik mijn dagen sleet, sprak ook niet echt tot de verbeelding. Wat voor een indruk maak je nu wanneer je zegt: “Ik werk op de afdeling Jaarwerk van de AMEV”. Ik heb nooit gemerkt dat iemand daarvan ondersteboven was.
Jaarwerk was gevestigd in een kantoor op het Kanaleneiland. Recht tegenover het enorme gebouw van Berenschot.
Onder het saaie werk viel er zo nu en dan wel wat te lachen. Vooral ‘s winters was er veel leedvermaak. Plezier om de fietsers die regelmatig op het spiegelgladde fietspad tegenover ons kantoor keihard onderuit gingen.
Gevallen fietsers die na hun pijnlijke val weer stoer opstonden. Vervolgens zag je ze om de hoek van Berenschot weer snel van de fiets stappen om alsnog over de zere plekken te wrijven.
Ene Koogje was afdelingshoofd. De man zat in een kamertje apart aan het einde van de afdeling. Koogje had niet veel vertrouwen in zijn jonge medewerkers. Om te controleren of iedereen wel flink zijn best deed, moest hij op zijn stoel vanachter zijn bureau ver overhellen om dat door een glazen deur te kunnen gadeslaan. Onopgemerkt schoven een collega en ik dan onze stoel steeds iets verderop, verder buiten zijn gezichtsveld. Met een luide klap sloeg Koogje eenmaal met stoel en al tegen de vlakte.
Het hoogtepunt van Jaarwerk werd bereikt aan het einde van ieder jaar. Om de jaarcijfers op tijd gereed te krijgen, moest er regelmatig op zaterdagmorgen worden overgewerkt. Dat betekende een extra beloning en er mocht muziek tijdens het werk worden gedraaid.
Een van mijn collega’s bracht zijn taperecorder mee en speelde de hele ochtend muziek van Pink Floyd. Begin zeventiger jaren begon deze band furore te maken.
Aangezien dit qua vertier de enige hoogtepunten waren in het jaar, verliet ik de AMEV zodra ik mijn eerste actuariële diploma binnen had.
Het beleid van deze verzekeraar was erop gericht om het studeren bij werknemers te stimuleren.
Om die reden kon je overdag naar colleges gaan, terwijl je gewoon kreeg doorbetaald. Echter, zodra je een diploma haalde, dan werd je te duur en kon je maar beter vertrekken.
Tijdens mijn studie had ik eens te maken met een docent uit de oude doos.
Op een bloedhete dag was deze man de principes van “het dubbel tabellarisch kasboek” aan het behandelen. De titel alleen al deed mij de moed in de schoenen zinken. Als het niets met wiskunde te maken had, was mijn aandacht vaak snel verdwenen. Zo ook nu.
Ik schreef me wezenloos om alles op papier te krijgen.
Toen ik merkte dat de oude man zijn verhaal letter voor letter stond voor te lezen, onderbrak ik zijn betoog. Ik vroeg hem of hij niet gewoon een kopietje van zijn bundeltje kon uitdelen, zodat het gehoor zich puur kon richten op een discussie over het onderwerp.
De docent was zeer beledigd. Ik werd nog net niet de collegezaal uitgeschopt.
De man zijn motto was: “Als je het eerst een keer hebt opgeschreven, dan onthoud je het beter”.
Het is een heel ouderwetse opvatting, maar het klopt wel een beetje.
WORDT VERVOLGD
Voor alle afleveringen klik op: Carrière
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
