Zijn speelsheid werd zijn dood

ZIJN SPEELSHEID WERD ZIJN DOOD
Geschreven door Bert Plomp

Malachy kwam iedere dag kortstondig bij mij buurten. Hij had namelijk een oogje op Lizzy en die belangstelling was wederzijds.
Om zijn kracht te demonstreren en Lizzy even gedag te zeggen, sprong hij bij iedere visite zonder veel moeite over de afrastering voor mijn huis.
Dat was elke keer weer een acrobatisch hoogstandje. Want dat hekwerk is meer dan een meter hoog en staat bovendien op een drie meter hoge bank. Dat betekent dus een steile wal oprennen, gevolgd door het maken van een flinke sprong.
De bank scheidt het hoger gelegen veld voor mijn huis van het weggetje dat langs de cliffs loopt. Het weggetje, waarover Malachy steeds kwam aanlopen.
Eenmaal in het veld geland, rende hij uitdagend een paar maal over de grasmat heen en weer met Lizzy en mijn andere border collies in zijn kielzog. Met een sierlijke sprong over de omheining beëindigde hij dan zijn optreden om zich aansluitend weer bij Johnny te voegen. Bij zijn voorbij wandelende baas.

Vaak zag ik hem ook, terwijl ik op een hoge duintop zat, over het strand heen en weer rennen. Luid blaffend van de pret en slalommend langs de uiteenspattende golven. Hij kon dat spel urenlang volhouden. Wat genoot Malachy dan en wat een enorm plezier had hij in het leven.
Er werd ook goed voor hem gezorgd. Hij kreeg goed te eten en maakte dagelijks lange wandelingen met Johnny. Hij was een door en door gelukkige en gezonde hond.

Vandaag vernam ik van Johnny dat hij tot zijn grote verdriet zijn lieve hond heeft moeten laten inslapen.
Tijdens een wandeling over de cliffs, was zijn hond er alleen tussenuit geknepen.
Omdat Malachy dat wel vaker deed, maakte Johnny zich daarover geen zorgen. Die komt vanzelf wel weer naar huis, dacht hij. Dat was ook nu het geval.
Tot Johnny’s grote schrik, stond er de volgende dag een boze buurman voor zijn deur. De opgewonden man maakte hem met veel gebaar duidelijk dat Malachy een aantal van zijn schapen over de rand van de cliff de oceaan in had gejaagd.
Gezamenlijk kwamen Johnny en zijn buurman tot de conclusie dat zoiets onacceptabel was. Malachy moest maar worden afgemaakt. Zo zijn nu eenmaal de boeren wetten.

Het is heel navrant dat mensen zo weinig consideratie hebben met dieren. Als er maar een vermoeden bestaat dat een dier wat misdaan heeft of een besmettelijke ziekte heeft, wordt maar al te vaak besloten dat het dier moet worden afgemaakt.
Daarentegen, als het vaststaat dat een willekeurig mens een afschuwelijke misdaad heeft gepleegd, worden alle registers opengetrokken om verzachtende omstandigheden aan te voeren. Om de ellendeling zoveel mogelijk vrij te pleiten van zijn criminele handeling en de straf minimaal te laten uitvallen.

Triest dat de schapen op deze wijze aan hun einde zijn gekomen. Maar het stond mijns inziens helemaal niet vast dat Malachy de boosdoener was. Er lopen hier namelijk wel meer border collies en andere honden los rond. Zonder uitzondering, vinden ze het allemaal leuk om achter schapen aan te gaan.
Als Malachy al de dader was, dan heeft hij spelenderwijs de schapen wat voortgedreven en per ongeluk over de cliffrand gejaagd.

Voor de schapenboer in kwestie was het slechts een financiële tegenslag. Een geldelijke genoegdoening zou voldoende moeten zijn geweest om hem mild te stemmen. De ongelukkige schapen waren tenslotte niet doodgebeten en een emotionele band had die boer met zijn dieren al helemaal niet.
Wat had ik graag op tijd geweten wat er gaande was. Dan had ik die speelse viervoeter misschien nog kunnen redden van zijn ondergang.
Hoe verdrietig zijn baas ook was, hij gaf toch gehoor aan een oud meedogenloos gebruik. Om die reden is Malachy maar 4 jaar oud geworden.
Rust zacht lieve, vrolijke held van Lizzy.