ONMISBAAR GEMAAKT IN DE SAMENLEVING
Geschreven door Bert Plomp
Als het hoogopgeleide volkje het over “de onderkant van de samenleving” heeft, rekent het zichzelf daar vanzelfsprekend niet toe. Dit volkje heeft namelijk een vooraanstaande positie in de samenleving veroverd. Het heeft kans gezien, na afronding van allerlei kulstudies, zich onmisbaar te maken door zogenaamde zwakheden en onvolkomenheden in onze samenleving bloot te leggen.
Hoewel we lang het idee hadden dat het wel snor zat in Nederland, heeft het volkje toch problemen gesignaleerd dan wel gecreëerd en zich zodoende een middel van bestaan toegeëigend. Met andere woorden: werk voor zichzelf geschapen dat garant kan staan voor een goed belegde boterham.
Werk in de landelijke, provinciale en lokale politiek. Werk in allerlei topfuncties in de media, in de zorg, in het welzijn van de mens, in ideële instellingen, binnen het vluchtelingenprobleem, binnen de verbroedering van mensen en binnen het geloof. Het verdient voorts een goed belegde boterham bij het nivelleren van verschillen, bij het neutraliseren van de Nederlandse taal en gebruiken, bij de strijd tegen discriminatie en racisme en bij de internationale hulpverlening. Een belegde boterham, doorgaans rijkelijker belegd dan die van Balkenende.
Er wordt met enthousiasme leidinggegeven aan allerlei goede doelen fondsen.
Zo nodig, wanneer er onvoldoende geld in het laadje komt en de eigen inkomsten op de tocht komen te staan, wordt de samenleving wijs gemaakt dat het de verkeerde kant op gaat met het fonds maar in het bijzonder met de mensen die ervan afhankelijk zijn. Zoals dit niet zo lang geleden het geval was met het aidsfonds.
De brave gulle burger werd een schuldgevoel aangepraat inzake een groeiende Aids en HIV-problematiek. De cijfers werden bewust zodanig gemanipuleerd dat het leek dat het slechter ging terwijl het eigenlijk veel beter ging. Dat laatste is natuurlijk slecht nieuws voor de positie van het management van het fonds. Een management dat, gelijk het management van vele andere goede doelen fondsen, het nodig vindt het fonds te managen vanuit drie aaneengesloten zeer kostbare monumentale panden aan de Keizersgracht in Amsterdam. Dat management vindt het kennelijk beneden zijn stand om zijn werk te verrichten vanuit bijvoorbeeld een eenvoudige schuur in een afgelegen polder. Al was het maar omwille van een optimale besteding van de ontvangen donaties aan de doelgroep, aan de lijders aan Aids.
WORDT VERVOLGD
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
