Dierproeven

DIERPROEVEN
Geschreven door Bert Plomp

Vanavond keek ik naar het journaal. Deze nieuwsuitzending handelde onder meer over het belang van het doen van dierproeven. De wijze waarop sommige wijsneuzen die proeven op dieren rechtvaardigen, is werkelijk stuitend.
Eerder deze week werden we opnieuw geconfronteerd met de mededeling dat er  fipronil gevonden was in eieren van een of andere eierenboer, met als “onvermijdelijk” gevolg dat er duizenden kippen geruimd moesten worden.
Wij hebben ook kippen. Inclusief de vier van Jan en Ingrid, die bij ons overwinteren, zijn dat er acht. Dat zijn voor ons acht individuen met ieder voor zich een zeker verwachtingspatroon van het leven, met een zekere hoop op wat de toekomst gaat brengen. Levende wezens, die iedere dag uitkijken naar het moment dat we het hek voor ze opendoen en dat ze naar buiten kunnen om in de vrije natuur wormpjes te pikken. Dat houdt ook in dat ze het risico lopen dat ze door de vos, die op berekende afstand op de loer ligt, verschalkt worden.
Wij, de aanbieders en consumenten van eieren, kunnen niks beters bedenken dan dat het tijd is om kippen, die “fipronil-eieren” leggen, massaal af te maken. Dat afmaken wordt in de media steevast eufemistisch ruimen genoemd. Iedere keer als ik dat woord ruimen hoor, en dat is vrijwel altijd in relatie tot dieren die we consumeren of voor ons plezier ergens hebben uitgezet, dan denk ik aan het gemak waarmee de verachtelijke nazi’s de joden destijds hebben geprobeerd uit te moorden.
Ruimen, wat is dat voor een weerzinwekkende benaming voor het massaal afmaken van vreedzame medebewoners van deze planeet. Ruimen van duizenden kippen, varkens, koeien en andere dieren met een kloppend hart. Ruimen, alsof het om vuilnis gaat. Zeg gewoon: we hebben weer eens duizenden dieren de dood ingejaagd omdat we als consumenten geen enkel risico willen lopen bij het eten van een eitje, een varkenslapje of een biefstukje.
En dan die dierproeven. De wijze waarop zo’n onderzoeker praat over het doen van proeven op apen, honden, muizen, ratten, konijnen en andere warmbloedige wezens, getuigt van een dusdanige vanzelfsprekendheid van het doen van al die ellendige proeven, dat ik me als “mens” afvraag: is het niet schandalig dat al die ongelukkige dieren het loodje moeten leggen ten dienste van onze eigen gezondheid, ten dienste van de inhoud van beautycases en ten dienste van al die dik belegde broodjes die we massaal half opgevreten in de containers flikkeren?
Fijn dat de wetenschap medicijnen ontwikkelt om allerlei ziektes te bestrijden, maar laat de dieren eindelijk eens met rust en test ze gewoon uit op mensen die daar baat bij denken te hebben.