Een langharige op de Rijks HBS

EEN LANGHARIGE OP DE RIJKS HBS
Geschreven door Bert Plomp

Bert Plomp schetst in “Een langharige op de Rijks HBS” een levendig en nostalgisch beeld van zijn middelbare schooltijd in de jaren ’60. Het autobiografische verhaal voert de lezer mee naar de Rijks HBS in Utrecht, waar de schrijver als vijftienjarige een turbulente periode beleefde vol confrontaties, jeugdige bravoure, en persoonlijke ontdekkingen.
De kracht van Plomp’s verhaal ligt in de herkenbare sfeer die hij oproept. Hij neemt de lezer mee naar een tijd waarin sigarettenrook en krijtstof het klaslokaal vulden, en waarin leraren soms meer angst inboezemden dan respect afdwongen. Zijn observaties zijn rijk aan detail, zoals de strikte gescheiden trappenhuizen voor jongens en meisjes of de kleurrijke omschrijving van de hulpconciërge “Poepoog.” Dit alles geeft een haast filmische kwaliteit aan het verhaal.
Plomp verweeft humor met ernst in zijn relaas. Zijn anekdotes over de tirannieke wiskundeleraar Smit, de eigenzinnige aardrijkskundeleraar De Looff, en de strenge muziekleraar Schutte zijn doorspekt met ironie. Tegelijkertijd zijn er ook serieuze ondertonen. Plomp reflecteert op de sociale barrières, zijn gebrek aan stimulans thuis, en hoe deze factoren zijn prestaties beïnvloedden. Deze balans tussen humor en melancholie geeft het verhaal diepgang.
Naast de schoolse perikelen speelt ook romantiek een rol in Plomp’s herinneringen, zoals zijn hartstochtelijke ontmoetingen met klasgenote Conny. Dit aspect voegt een extra dimensie toe aan het verhaal, al kunnen sommige passages wat expliciet aanvoelen. Hoewel deze scènes wellicht niet voor alle lezers geschikt zijn, dragen ze bij aan de authenticiteit en rauwheid van Plomp’s herinneringen.
De tekst is doordrenkt van nostalgie, maar Plomp schuwt niet om de beperkingen van zijn tijd te benoemen. Hij wijst bijvoorbeeld op het rigide schoolsysteem en de sociale ongelijkheid die hij ervoer. Tegelijkertijd klinkt er een kritische toon door richting de huidige generatie, wat het verhaal een reflectief karakter geeft over hoe tijden en normen zijn veranderd.
“Een langharige op de Rijks HBS” is een onderhoudend en bij vlagen hilarisch verslag van een jonge rebel in de jaren ’60. Plomp weet met zijn scherpe pen en oog voor detail een wereld op te roepen die zowel herkenbaar als fascinerend is. Hoewel sommige stukken meer ingetogen hadden gekund, maakt de eerlijkheid en warmte van het verhaal dat goed. Voor liefhebbers van persoonlijke verhalen en nostalgische terugblikken is dit verhaal zeker een aanrader.
Dit verhaal leest als een eerbetoon aan een tijd vol jeugdige avonturen en uitdagingen, maar ook als een spiegel die Plomp aan zichzelf en de maatschappij voorhoudt.

Aukje Idema

Aflevering 1: Poepoog

Aflevering 2: Een wolk van rook en krijtdeeltjes

Aflevering 3: Wallis weet allis

Aflevering 4: Ronduit adembenemend

Aflevering 5: Spijbelen

Aflevering 6: Op de kast, in de kast

Aflevering 7: De foxtrot

Voor alle verhalen klik op: Verhalen