BREXIT EEN GEMISTE KANS
Geschreven door Bert Plomp
Veel inwoners van de Europese Unie hebben vandaag de dag van hun leven gehad omdat een kleine meerderheid in het Verenigd Koninkrijk ervoor heeft gekozen de EU te verlaten. Het zijn vooral de ouderen en de lager opgeleiden die aldaar de doorslag hebben gegeven.
Vreemd is het niet deze negatieve uitslag voor de EU, indien men bedenkt dat er al jaren geen schot zit in het eenwordingsproces: het komen tot een gemeenschappelijke politiek, het beheersen van kosten en het voeren van een zelfde taal. Er is hoofdzakelijk aandacht geweest voor verdere uitbreiding –richting Oost Europa en daarbij indirect de Russen provoceren- in plaats van consolideren oftewel eerst tot een hoger niveau brengen van de samenwerking binnen de bestaande unie. Veel ondernemingen, die het aanvankelijk heel goed doen, worden ook overmand door grootheidswaanzin en willen alleen maar groter en groter worden en verliezen uiteindelijk de controle over het geheel en alles wat in jaren is opgebouwd. Was het niet al lang tijd om dat hele ambtenaren- en politieke circus tot minimale proporties terug te brengen. Is het niet te zot voor woorden dat we nog steeds accepteren dat al die leden van het Europese Parlement niet in een en dezelfde taal (bijvoorbeeld Engels) met elkaar vergaderen en dat er dus een legioen aan vertalers aanwezig moet zijn om de vertaalslag naar al die individuen toe te maken. Mag je van zo’n vorstelijk betaald parlementslid niet verwachten dat die bijvoorbeeld de Engelse taal gewoon machtig is? Al die jaren dat deze parlementsleden vergaderen, pendelen ze tussen Brussel en Straatsburg, hetgeen de Europese burgers honderden miljoenen Euro’s per jaar kost.
Het is toch te gek voor woorden dat we in al die jaren niet bereikt hebben dat we goed bewaakte buitengrenzen hebben. Waarom kon een individueel land in het verleden wel de grenzen potdicht houden en de samenwerkende landen dus niet? Je zou zeggen dat een enorme kostenbesparing voor de hand liggend zou zijn en nu betalen we een land als Turkije miljarden om het vuile werk voor ons op te knappen en nog zijn de buitengrenzen van de EU zo lek als een mandje.
Het is en blijft een goede zaak oorlogsvluchtelingen of andere voor geweld op de vlucht zijnde mensen een veilige schuilplaats te bieden, maar de grenzen wagenwijd openstellen is funest en werkt grote onvrede in de hand, zeker wanneer eigen inwoners, zoals in Nederland, jarenlang op een woning moeten wachten en vluchtelingen eerder aan de beurt komen. Is het niet belachelijk dat hier en daar forse sommen geld (soms tot €10.000) aan vluchtelingen worden uitgedeeld voor inrichting van het eerder verkregen huis. Wie raakt dan niet geïrriteerd indien men zelf ieder dubbeltje apart heeft moeten leggen om wat tweedehands meubeltjes aan te schaffen.
Is het ook niet te gek voor woorden dat we in al die jaren geen gemeenschappelijke sterke defensie tot stand hebben weten te brengen. We geen goed, Europa-breed , werkende geheime dienst hebben weten op te zetten. We de kosten van medicijnen niet aanzienlijk hebben weten te drukken. Het spoorwegennet niet volledig geïntegreerd is. Het is niet zo gek dat wanneer dit alles nog niet optimaal is geregeld, dat de burger het idee heeft dat Brussel zich vooral zorgen maakt om de vorm van een banaan.
Europeanen die nog jong zijn en/of een goede opleiding hebben, hebben alle kans, in welke omstandigheid dan ook, hun toekomst zelf te bepalen. Voor ouderen en laag opgeleiden geldt dit veel minder. Het is daarom niet zo vreemd dat we nu de zure vruchten plukken van een Brexit.
Ik ben van mening dat we met een echte Europese Unie, een Verenigde Staten van Europa, veel beter af zullen zijn in de toekomst. De rest van de wereld zit namelijk niet stil en om enig tegenwicht te kunnen bieden aan de ontwikkelingen elders, moeten we zelf groot en sterk zijn anders vervallen we in een situatie als in het begin van de tweede helft van de vorige eeuw, waarin we, vergeleken met de USA, niets voorstelden en een stelletje armoedzaaiers waren. Nu is het niet alleen de USA maar ook China, India, Japan, Brazilië enzovoort waarmee we de concurrentie moeten aangaan.
Mensen die bang zijn voor globalisering of bang zijn op te gaan in een groter geheel en hun eigen volksaard te verliezen, tegen hen zou ik willen zeggen: “Waar moet je bang voor zijn indien je gewoon in jezelf gelooft en in je eigen normen en waarden?
Voor mij is het eventueel uiteenvallen van de EU een gemiste kans.
EINDE
Voor meer gratis verhalen en columns, meld je aan op mijn FB-pagina:
https://www.facebook.com/groups/377554749281077/