Jeroen Pauw, moraalridder der lage landen

JEROEN PAUW, MORAALRIDDER DER LAGE LANDEN
Geschreven door Bert Plomp

Ooit kende ik een longspecialist die rookte als een schoorsteen. Dat moet kunnen, vind ik. Tenslotte is ook een longspecialist een mens van vlees en bloed met al zijn deugden en ondeugden. Waar ik wel bezwaar tegen heb, is wanneer zo’n rokende specialist zich belerend opstelt tegenover andere rokers, die het roken niet laten kunnen.
Gisteravond, er was niets anders op TV en ik had mijn boek al gepakt om op bed te gaan lezen, hoorde ik ineens “we gaan beginnen” en verscheen Pauw, die de te behandelen onderwerpen in zijn programma even kort samenvatte.
Eén van de onderwerpen was het alcoholgebruik onder jongeren. Ik dacht dat gaat ook over mij dus even blijven kijken.
Gaande het gesprek begonnen mijn tenen zich reeds te krullen want natuurlijk was er weer een slechterik uitgenodigd – ditmaal in de persoon van een vertegenwoordiger van de bierbrouwers – , waarop afgegeven kon worden. Er was een arts present en een gewezen alcoholiste, die het ontstaan van haar oude alcoholprobleem niet aan zichzelf weet maar aan de alcoholaanbieders. En, net zoals met de suikerdiscussie het geval was, lag ook hier aan de discussietafel de oplossing voor het grijpen: de prijzen van drank moeten omhoog, met welke oplossing je dus iedereen treft die op zijn tijd een alcoholisch drankje nuttigt.
De man van de bierbrouwers probeerde tevergeefs duidelijk te maken dat van de zijde van de bierbrouwers door middel van campagnes best wel wat werk is verricht om de alcoholconsumptie voor personen onder de 18 terug te dringen. Jeroen vond daarin aanleiding om de bierbrouwerman er even van langs te geven omdat het er bij de Heinekens van ons land, volgens Pauw, in hun campagnes alleen maar om winst maken gaat.
Ondanks de tegenwerpingen van de man dat het alcoholgebruik onder jongeren is afgenomen, mede dankzij de inspanningen van de bierbrouwers, bleef hij veroordeeld tot het strafbankje en kwam daar niet meer uit.
Het was weer het oude spelletje zwartepieten: 3 tegen 1.
Je kunt toch moeilijk van de vertegenwoordiger van bierbrouwers verwachten dat hij uiteindelijk zijn eigen alom gewaardeerde product het graf in bekritiseert.
Onze Jeroen begint zich steeds meer te ontpoppen als “de moraalridder van de lage landen”. In korte tijd heeft hij zich al op Zwarte Piet, toegevoegde suikers, dikkertjes en nu weer alcohol gestort.
Onlangs werd een groep dikkertjes uit Den Haag ten tonele gevoerd om verantwoording te komen afleggen voor hun omvangrijke situatie.
Pauw bracht sommige van die mensen in de verlegenheid door hen te vragen of ze hun eigen kinderen nu volgens datzelfde eetpatroon gingen opvoeden.
Hij vroeg, wat stupide, aan één van de gezette heren of hij altijd zo dik was geweest, hetgeen hem het antwoord opleverde: “Ja, ze hebben net van de week de laatste hechting bij mijn moeder verwijderd”. Kassa, dacht ik.
Het belerende alcoholgesprek van afgelopen vrijdag kende wel een paar storende elementen.
Zeer betrokken zaten de volwassen deelnemers aan deze discussie over het verontrustende alcoholgebruik onder jongeren te keuvelen en over hoe het goede voorbeeld te geven, terwijl ze genoeglijk gezeten waren rond een grote tafel met verschillende deelnemers met een groot glas rode wijn voor hun neus.
Om nog eens extra te benadrukken dat het hier om het bespreken van een serieus probleem ging, kon de kijker regelmatig een blik werpen op de, rijkelijk met flessen sterk alcoholische versnaperingen gevulde wand, achter de vergadertafel opgestelde vaste bar van “We gaan beginnen”.
Ach, Pauw en de VARA zullen wel denken: “Een kniesoor die daarop let”.