En nu vooruit

EN NU VOORUIT!
Geschreven door Bert Plomp

In een eerdere column over strafvermindering wegens goed gedrag, heb ik een plan neergelegd over hoe zware delinquenten als moordenaars iets terug zouden kunnen doen voor de samenleving in de vorm van het doneren van een nier. Uiteraard geheel op vrijwillige basis en zeker niet op basis van “in beginsel verplicht tenzij”.
Zoals ik zelf al aangaf zitten er aan het geopperde plan vele haken en ogen: het pretendeert niet meer te zijn dan een grove opzet tot mogelijk iets moois. Het is aan politieke groeperingen als D66 om het geheel te nuanceren.
Ik heb er alle vertrouwen in dat zij dit plan in een degelijk en genuanceerd wetsvoorstel kunnen omzetten.
Het is niet zo gek om het inleveren van organen en wat dies meer zij enigszins te compenseren.
Wat ik zelf een sterk voorbeeld vind – hoewel van materialistische aard -, is hoe een geruim aantal jaren geleden de overheid van een Afrikaanse staat, geconfronteerd met de problematiek van overbevolking, het mannelijk deel van het volk opriep om zich te laten castreren tegen de ontvangst van een draagbare radio als compensatie. Zodoende bleef er voor de ontmanden toch nog wat om te dragen en om mee te pronken en werd een belangrijke bijdrage geleverd aan geboortebeperking.
In mijn vorige column, ook weer inspelend op onderwerpen die vooral binnen progressieve kringen spelen, heb ik de mogelijkheid van een belangrijke versimpeling van euthanasie kort aangestipt, namelijk het wettelijk regelen dat iedereen, die de leeftijd van 90 jaar bereikt heeft, wordt geëuthanaseerd, uitgezonderd de bejaarden die binnen 6 weken nadat de wet van kracht is geworden een nee-briefje hebben ingeleverd.
Ook dit plan kan natuurlijk niet verwezenlijkt worden zonder de nodige nuances aan te brengen: ook hier betreft het slechts een grove opzet.
Bijvoorbeeld de leeftijd van 90 jaar is natuurlijk zeer arbitrair: er zullen zeker lezers zijn die met recht kunnen argumenteren dat 80 of zelfs 70 jaar realistischer en/of praktischer is. (Pollens, dat komt wel heel dichtbij).
Na wat langer over dit plan te hebben nagedacht, kwam ik op het idee om die leeftijd te koppelen aan de financierbaarheid van de AOW.
Stel dat deze oudedagsvoorziening weer een gezonde financiële basis zou kunnen krijgen indien die “euthanasie-leeftijd” op 73 jaar werd gesteld, dan sla je twee vliegen in één klap: euthanasie goed geregeld en een structurele hervorming van formaat gerealiseerd, indachtig het D66 partijprogramma “En nu vooruit”.
Het kan natuurlijk niet zo zijn dat mensen die een “nee-briefje” hebben laten archiveren, vrolijk een AOW-uitkering kunnen blijven genieten.
In dat geval moet dan gelden: “Zeg je nee, dan ook geen AOW”.
Dit geldt natuurlijk eveneens indien je geen nee zegt. Dit is dan ook typisch zo’n politieke slogan. Nietszeggend dus, net zo als “En nu vooruit”.