Aflevering 2: Such is nature

SUCH IS NATURE
Geschreven door Bert Plomp

Naar aanleiding van mijn column over de uitroeiing van dieren, ben ik hier en daar tegen wat commentaar aan gelopen.
Een reactie hield in dat ik de kwestie van de onrustbarende toename van de wereldbevolking en dito afname van het aantal leden van het dierenrijk, nogal ongenuanceerd bespreek. Waar ik melding maakte van de scherpe afname van het aantal dieren, mede gebaseerd op recente cijfers van het Wereld Natuur Fonds, deed de reagerende persoon dat af met de opmerking: “Such is nature”. Voorts was hij van mening dat wij als “mens” sowieso het recht hebben om dieren op te eten. Over ongenuanceerd gesproken!
Kijk, als dieren nu dezelfde kans hadden om mensen op te eten, zoals het ooit is geweest, dan snijdt zo’n opmerking enig hout. Gelijk de mens, zijn de olifant en andere wilde dieren van nature niet uitgerust met een dubbelloops jachtgeweer. Ook in dat opzicht is de opmerking “such is nature” ongenuanceerd.
Zoals ik in mijn column meldde, worden ook vele dieren afgeschoten, niet om ze op ons bordje te doen belanden maar omdat ze ons gewoon in de weg lopen. Omdat we meer ruimte claimen en zelfs plezier beleven aan het afschieten van dieren.
Hele oerwouden worden gekapt of platgebrand ten dienste van de mens. Dat zich daarin ook nog dieren ophouden, dat deert kennelijk geen mens.
Ik heb in de bewuste column in het geheel niet beweerd dat we hoe dan ook kinderbelasting moeten invoeren. Wat ik me wel afvroeg was: “Is het niet de hoogste tijd om eens uit te rekenen wat nu eigenlijk een verantwoorde bevolkingsontwikkeling is en het systeem daarop aan te passen. Aanpassen via bijvoorbeeld een wijziging doorvoeren in de kinderbijslag. Kinderbijslag voor slechts 1 of 2 kinderen en daarna niets of misschien wel een boete: een kinderbelasting?” Dat betekent toch heel iets anders, is het niet?
De persoon die reageerde, meende voorts dat er genoeg ruimte op deze planeet is. Hij vindt eigenlijk dat er nog veel meer mensen bij moeten kunnen komen. Hij vindt ook dat de Chinezen met hun “1 kind politiek” volstrekt verkeerd bezig zijn. Misschien was de Chinese aanpak wat rigoureus, maar ik heb nog geen enkel serieus gelezen, waarin gesteld werd dat het een zegen is dat we op weg zijn naar 11 miljard mensen. Laat staan naar miljarden meer.
De persoon die aldus reageerde, verkeert overigens in een positie dat hij, net als ik, hier in het mooie, ruime, altijd groene Ierland kan wonen. Een land waar zelfs veel jonge Ieren het zich niet kunnen permitteren te blijven wonen. Noodgedwongen vertrekken zij naar het buitenland om daar het dagelijks brood te verdienen. Is dat ook niet een blijk van overbevolking, als er te veel mensen zijn in relatie tot het aantal banen?
Zolang ik tv-beelden heb kunnen volgen, en dat is sinds het begin van de vijftiger jaren van de vorige eeuw, heb ik beelden gezien van hongersnoden in Afrika. Daarin is weinig tot geen verandering gekomen.
In zijn reactie meldt hij verder dat er dagelijks 6 miljoen sandwiches worden weggegooid in de UK. Dat zoiets gebeurt, is natuurlijk diepdroevig. Echter, die verspilling verdwijnt niet bij een verdere groei van de bevolking. Wat staat ons ons nog te wachten indien de Indiërs, de Chinezen en alle andere wereldburgers, een welvaartsniveau gelijk het onze nastreven en dat daadwerkelijk realiseren? Hij kan dan wel deskundig zijn op dit terrein en beweren dat er meer dan genoeg ruimte op deze planeet is om veel meer dan 11 miljard mensen te herbergen en te voeden, maar mij heeft hij in de verste verte daarvan niet overtuigd.
De aarde is groot. Een flink deel ervan is echter onbewoonbaar: er is geen werk, de grond is onvruchtbaar, er is onvoldoende drinkwater, het is er te heet, het is er te koud en wat dies meer zij. Derhalve zie ik deze ontwikkelingen nog steeds met grote zorgen tegemoet.
In samenhang met dit probleem, liet UNICEF enige tijd geleden nog weten dat wereldwijd 300 miljoen kinderen giftige lucht inademen.