Een vuilniszak op het strand

EEN VUILNISZAK OP HET STRAND
Geschreven door Bert Plomp

In tv-programma “Pauw” werd pas weer eens duidelijk  gedemonstreerd hoe hautain, kil en meedogenloos de mens staat tegenover een ander warmbloedig wezen.
Aan Pauw zijn praattafel was ene Lenie ‘t Hart aangeschoven die het vurig opnam voor het lot van zeehonden.
Er ligt namelijk een plan op een andere tafel om verzwakte zeehondjes en zeehondjes die hun moeder zijn kwijtgeraakt af te schieten. Deskundigen vinden dat er inmiddels wel genoeg zeehonden in onze wateren rond zwemmen en dat je die dieren, indien ze verzwakt of afhankelijk zijn, niet moet opvangen en door verzorging en bijvoeding weer “zeewaardig” moet maken. Nadat Pauw te kennen gaf, in navolging van de mening van de deskundigen, dat je de natuur haar gang zou moeten laten gaan en nadat hij pijnlijk de vergelijking had getrokken tussen een vuilniszak en een zeehondje op het strand, riep hij tenslotte uit: “Ik snap wel dat ze die zeehonden dood willen schieten!” Dat hij dit uitriep nadat hij enigszins geïrriteerd was geraakt door herhaaldelijke interrupties van de zijde van onze zeehondenhoedster, dat maakt zo’n uitspraak niet minder kwalijk.
Wat mij binnen zulke discussies altijd ernstig tegenstaat is, dat de mens zich  in het algemeen  zo onverschillig ten opzichte van het lot van de dieren opstelt: de natuur haar gang laten gaan, zo nodig afschieten, niet voederen als er onvoldoende voedsel is en laat de zwakste dieren maar sterven.
We worden jaar in jaar uit geconfronteerd met beelden van zieke en uitgehongerde kinderen in Afrika.
Het zou toch wat zijn indien we net zo lichtzinnig over hun lot zouden oordelen, terwijl zij toch ook “slechts” een onderdeel zijn van de natuur.
Gelukkig zijn er ook mensen, zoals Lenie ‘t Hart, die zich volop inzetten voor het welzijn van dieren en wat mij betreft is het helemaal niet erg dat zij zich zo nu en dan wat irritant opstellen om hun doel te bereiken.