Rare tijden

RARE TIJDEN
Geschreven door Bert Plomp

Als je de tv aanzet hoor je niets anders dan: “Het zijn rare tijden”. Maar waarom eigenlijk? Omdat een virus ervoor zorgt dat je extra voorzichtig moet zijn met je gezondheid?
Het zijn rare tijden omdat de beleidsmakers rare maatregelen nemen. Het zijn rare tijden omdat televisiemakers rare ideeën verspreiden. Het zijn rare tijden omdat commerciële bedrijven en reclamemakers, uitsluitend voor financieel gewin, het land veramerikaniseren. Het zijn rare tijden omdat ons land in een identiteitscrisis is geloodst.

Wat is er nog over van ons gezellige sinterklaasfeest, als je de Sint hoofdzakelijk alleen aan het werk ziet? Omdat een handjevol frustraten ten onrechte meent dat zwarte Piet een slavenrol speelt. Omdat ten onrechte wordt gerefereerd aan een Amerikaanse Blackface. Aan een karikatuur van een Afro-Amerikaanse slaaf. Terwijl onze zwarte Piet afstamt van een eeuwenoude, folkloristische figuur, die met zijn roe overal in Europa de mensen de stuipen op het lijf jaagt.
Wat is de waarde van zo’n feest, als de goedheiligman op zijn verjaardag zelf, nog uitpuffend van al zijn bezorgwerk van de avond ervoor, al ondergesneeuwd geraakt door kerstbomen, voorbijrazende kerstmannen op arrensleden en tv-reclames, die bol staan van producten die de consument haastje-repje voor de kerst in huis moet halen.

Wat is er nog over van ons mooie kerstfeest? Of je nu christelijk bent of niet, het werd ooit gevierd als een mooi, ingetogen feest met als motto: “Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen.”
Het kerstfeest is een grote kerstshow geworden. Op kerstavond staat de televisie bol van allerlei drukke amusementsprogramma’s en is er nauwelijks nog aandacht voor dat weerloze wurmpje in het kribje.
Waar zie je, als je ’s avonds over straat gaat en terloops een huiskamer binnenkijkt, nog een bescheiden verlichte, opgetuigde kerstboom staan in een verder duistere ruimte? Een heerlijk geurende fijnspar met de walm van nostalgische, brandende kaarsen.
Vaak is het een zee van licht, waar je ogen tegenaan knipperen. Die zee dient zich op straat al aan, doordat hele huizen behangen zijn met elektrische kerstverlichting.

Het kijken naar luidruchtige tv-shows en wedstrijden uit de Premier League tijdens de kerstdagen, wordt slechts onderbroken door het grote schransen. Tafels afgeladen met voer. Opgediende kalkoenen, die in omvang je verbeeldingsvermogen te boven gaan. Dat is kerst in de 21ste eeuw. Helemaal veramerikaniseerd, helemaal door de commercie verpest. Een overeenkomstig lot is het paasfeest beschoren.
Het lijkt wel of Nederland de 51ste staat van de Verenigde Staten is geworden. Sinterklaas staat, onder invloed van BLM, op het punt afgeschaft te worden. Kerst wordt op z’n Amerikaans gecelebreerd. Valentine’s Day en Halloween hebben al stevig voet aan wal gekregen en Thanksgiving is in aantocht.
Als er verkiezingen zijn in de VS, worden we in ons land wekenlang op tv vermoeid met geouwehoer erover. Als er in Amerika rassenonlusten zijn geweest, doen we in Nederland net alsof ze hier hebben plaatsgevonden.

Inderdaad. Het zijn rare tijden. Raar is het ook dat Denk een miljard Euro wenst uit te geven aan de bestrijding van discriminatie en dat Jesse, ons geluksklavertje, iedere jongeling tienduizend Euro cadeau wil doen.
Niet zo raar is, dat Duwertje Blok, nadat ze meegeholpen heeft de Sint in de afgrond te pushen, opzoek is naar een nieuw, goed verdienend baantje bij een van de tientallen praatjesprogramma’s. Er moet tenslotte toch brood op de plank blijven komen, is het niet?
Wat ook zo raar is, dat Queen plaats heeft moeten maken voor Danny Vera.
Ik vind Danny een heel aardige, bescheiden jongen en hij maakt leuke muziek. Daar niet van. Maar dat zijn plaatje hoger scoort dan Bohemian Rhapsody en andere grote krakers van weleer, is toch wel heel raar. Het gaat tenslotte toch om de lijst van beste, populaire muziek ooit gemaakt.
Het zal allemaal wel aan mij liggen.