Aflevering 3: Meisjes aftasten

MEISJES AFTASTEN
Geschreven door Bert Plomp

Ondanks dat het geheime kistje, gevuld met boekjes met zwart-wit foto’s van naakte, blonde, atletisch gebouwde vrouwen van Germaanse komaf, altijd binnen handbereik was, bleef de aandacht van mijn vriendenclubje vooralsnog meer uitgaan naar voetbalplaatjes. Ik hield hele plakboeken bij met krantenknipsels en foto’s van mijn favoriete voetballers en voetbalteams. Foto’s van spelers als Abe Lenstra, Faas Wilkes, Humphrey Mijnals, Michel Kruin en Tonny van der Linden. Foto’s van de elftallen van DOS, Elinkwijk, Velox en Feyenoord. Gek genoeg toen nog niet van Ajax.
Dagelijks voetbalde ik, samen met mijn vrienden, op het winkelplein in het Napoleonplantsoen. Daar kwamen geleidelijk aan ook wat meisjes op af. Om niet direct de indruk te wekken dat zij voor ons kwamen, kozen zij voor een iets afzijdige positie. Zij verzamelden zich in het bushokje van lijn 4 op het plein.
Twee aantrekkelijke meisjes van de Koningsweg waren altijd van de partij. Zij waren de dochters van de aldaar gevestigde handelaar in zuivelproducten. Het Napoleonplantsoen had op het plein zijn eigen melkboer, te weten Piet van Maurik. In die dagen ook wel ome Piet genoemd. Ik weet niet of Piet ook dochters had. Indien wel, dan waren ze wellicht nog te jong om voetbal te waarderen of hij vertrouwde ons zijn dochters niet toe.
Wat moet je nu als jongens met meisjes uitrichten in een glazen bushokje? Iedereen die boodschappen deed op het plein kon je bewegingen achter het glas gadeslaan en, indien nodig, direct ingrijpen. Hoe je een meisje teder kon benaderen, daar hadden we werkelijk, om het bij zuivelproducten te houden, totaal nog geen kaas van gegeten. Toch moest je hier de gelegenheid wel te baat nemen om lichamelijk contact te maken. Alternatieve plekken lagen er namelijk niet voor het oprapen op die leeftijd.
Om niet te gretig over te komen bij de meisjes begon de aanraking heel lomp. Dat gebeurde met wat duw- en trekwerk. Let wel, nog verre van seksuele aard. Desalniettemin voltrokken zich op deze onbehouwen wijze de eerste onderlinge fysieke contacten.
Na verloop van tijd maakte deze nogal botte aanpak plaats voor het subtiel betasten van het begeerde meisje. Hetgeen regelmatig niet onbeantwoord bleef. Ook de meisjes bleken hun nieuwsgierigheid te willen bevredigen. Vooral de kleinste van de twee zuivelmeisjes was heel nieuwsgierig.

Een andere gelegenheid om meisjes anatomisch te verkennen was in de zomer, in en rond het zwembad.
Zomers ging ik vrijwel iedere mooie dag naar het Kromme Rijn Zwembad in Rhijnauwen. Aldaar kon ik, gelegen op een badlaken, zonder direct verdacht over te komen, tegen mijn favoriete meisje aankruipen.
Wat evenmin bedenkelijk overkwam, was mijn aanbod om het ruggetje van mijn aanbedene regelmatig in te smeren met zonnebrandolie. Ook toen al kon je door zonnestraling gemeen verbranden. Het bleef uitsluitend bij het oliën van de achterzijde van het meisje. Als het even meezat nam je haar benen mee. Zodra je in de buurt van haar dijen kwam, moest je al heel behoedzaam manoeuvreren, wilde je uiteindelijk voldoening hebben van je werk. De voorzijde van het meisje op gelijke wijze oliën tegen zonnebrand, was uitgesloten. Dat werd doorgaans als te intiem, te frontaal ervaren.
Het directe huidcontact met een fraai meisje was voor mij een verrukkelijke, prikkelende ervaring. Als zij mijn rug vervolgens ook nog insmeerde, voelde ik direct enige activiteit in mijn zwembroekje ontstaan. Dan was ik genoodzaakt op mijn buik te blijven liggen tot de rust aldaar was wedergekeerd.
Het elkaar direct voelen was een grote stap op weg naar meer. Naar het ‘veroveren’ van een meisje.
Aan het einde van een dagje zonnen reed ik samen met mijn vlam, hand in hand, op de fiets terug naar de stad. Het viel ons op dat meisjes die nog niets van jongens moesten hebben en de dag alleen hadden doorgebracht met een licht tot serieus verbrande rugzijde huiswaarts keerden.

Van school uit werd, tijdens het uurtje lichamelijke opvoeding, ook aan zwemmen gedaan.
Met de fiets reden mijn klasgenoten en ik wekelijks naar het overdekte zwembad ‘Den Hommel’ in Oog in Al. Na de zwemles had ik altijd het idee dat mijn lijf door en door gereinigd was door het chloorwater. Van het opsnuiven van de sterke chloorlucht, die overal binnen de zweminrichting hing, kreeg ik werkelijk een kick. Tijdens het zwemmen richtte ik mijn aandacht vooral op de contouren van meisjes. Zo interpreteerde ik de strekking van dit stukje lichamelijke opvoeding. Het visueel in kaart brengen, gelijk de hoogleraar ‘topografische menselijke anatomie’, van een meisjeslichaam. Vooral het trucje van het per ongeluk het kleedlokaal van de meisjes binnenrennen, was bij mij en de andere jongens heel populair. Ongemerkt de verkeerde, bol van de warme waterdamp staande, doucheruimte binnenglippen was natuurlijk het summum.

In het water had ik menig lichamelijk contact met meisjes. Ik maakte regelmatig een diepe duik. Op weg naar boven, naar het wateroppervlak, kwam ik dan geheel onopzettelijk met mijn handen of met mijn hoofd in aanraking met het lijf van een goed ogend meisje.
Op deze stuntelige wijze kreeg ik stap voor stap meer belangstelling voor meisjes dan voor voetbal. Het duurde toch nog twee jaar eer ik wat doortastender met leden van het vrouwelijke geslacht omging. Ik was toen 16 jaar oud.